Szamoty – dawna wieś, w latach 1952–1954 część Czechowic, w latach 1954–1977 część miasta Ursus, od 1977 w granicach Warszawy jako obszar MSI w dzielnicy Ursus.

Szamoty graniczą:

od zachodu z Gołąbkami, Niedźwiadkiem.
od północy z dzielnicami Bemowo, Włochy i powiatem warszawskim zachodnim
od wschodu z dzielnicą Włochy
od południa ze Skoroszami

Historia:
Wieś nosiła różne oboczne nazwy: Wojszcze, Wojszczyce (od nazwy osobowej Wojszcz : Wojciech, Wojsław), Bożejki (od n. os. Bożej, derywowanej od imion na Bogu-, Bogo-, takich jak Bogusław); Szwaby (od n. os. Szwab) oraz nazwę Szamoty, od n. os. Samota//Szamota, wykazującej związek z formami na Samo-, takimi jak Samosąd, a także z n. os. Samson (forma Szamoty powstała w wyniku unikania rzekomego mazurzenia i jest hiperpoprawna). W XVI wieku notowana była nazwa zestawiona Szwaby-Bozeje; w XVIII wieku Szwaby-Szamoty, a później utrwaliła się nazwa Szamoty.

Pierwsza wzmianka dotycząca tej wsi pochodzi z 1479 roku. Jej ówczesnymi właścicielami byli: Szwabowie, Stossowie, Płońscy, Bieńkowscy, Zielińscy, Dobietccy, Popławscy i Bucholcowie.

Wieś szlachecka Swabi Bożeje znajdowała się w drugiej połowie XVI wieku w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego.

W 1864 roku ukazem cara Aleksandra II dokonano uwłaszczenia następujących chłopów: Schneidera, Szadkowskiego i Wiśniewskiego.

Bardzo ważnym wydarzeniem w życiu wsi było oddanie do użytku Kolei Warszawsko-Kaliskiej, która przecięła północną cześć gruntów wsi Szamoty.

20 października 1932 roku nastąpiło połączenie linii kolejowych warszawsko-kaliskiej z warszawsko-wiedeńską. Trzykilometrowy odcinek torów przeciął wschodnią część pól wsi Szamoty pomiędzy stacjami kolejowymi: Warszawa Gołąbki i Warszawa Włochy.

Za początek końca wsi uważa się rok 1921, gdy dyrekcja zakładów zakupiła od Leona i Antoniego Trębskich oraz Jankowskich około 2 hektarów ziemi pod budowę fabryki należącej do Zakładów Mechanicznych Ursus.

Rozpoczął się okres powolnego wchłaniania wsi przez rozrastającą się fabrykę.

W 1937 roku dyrekcja PZInż podjęła decyzję o budowie kuźni. Przeznaczono na ten cel boisko RKS Ursus, dokupiono jeszcze staw i łąkę Trembskich. Pieniądze wypłacone przez fabrykę poszły częściowo na budowę remizy strażackiej i urzędu gminy w Czechowicach (ul. Rynkowa 8) oraz częściowo na szkołę w Skoroszach.

Tuż po wojnie zakład wykupił gospodarstwo braci Kosińskich. Wybudowano tam dom kultury oraz dwa domy mieszkalne z czerwonej cegły.

W 1952 fabryka rozwijająca się w kierunku północnym przekroczyła Bazaltowy Trakt. Ruch uliczny skierował się ulicami: Jagiełły (wtedy Mickiewicza) i Traktorzystów.

Fabryka coraz bardziej rozrastała się, wykupując coraz więcej terenu od właścicieli, którzy przenosili się do pobliskich Czechowic.

Przez taką politykę na terenie Szamot w samym środku znajdowała się fabryka, a od wschodu (od Włoch) i od zachodu (od Gołąbek) pozostały wybudowane tuż po wojnie baraki mieszkalne, które służyły jako hotele pracownicze. Ostatecznie i one zostały wchłonięte przez zakład, kiedy to w połowie lat 70, została podjęta decyzja o licencyjnej rozbudowie zakładu.

Jeśli jesteś zainteresowany moimi filami wejdź na Pond5
[ Ссылка ]

свернуть