دل من پر می‌زنه
به غربت گرچه گل‌بن بی‌شماره
گل آن بوئی که مو می‌خوام نداره
کسی رو می‌فرستم سوی تهرون
بده دست‌مال دست تو بیاره

گاهی وقتا دل من پر می‌زنه پر می‌زنه
می‌ره تهرون خونه‌مون سر می‌زنه سر می‌زنه
می‌ره با خاطره‌هاش حال می‌کنه
بر می‌گرده دوباره در می‌زنه
دل من پر می‌زنه
دل من پر می‌زنه

می‌گه اون شهر شما خوب جائی بود خوب جائی بود
خونه‌تون هنوز پر از زیبائی بود خوب جائی بود

گلی که کاشتی تو باغچه ست هنوزم
عکس تو بر سر تاقچه ست هنوزم
اما مادر دوتا چشماش به دره
که عزیزش هنوزم در سفره
شبا وقتی به چشاش خواب نمی‌ره
حافظو برمی‌داره فال می‌گیره
گاهی وقتا که هوائی می‌شه دل
خسته از رنج جدائی می‌شه دل
باز سر درد دلو وا می‌کنه
در پی عقده‌گشائی می‌شه دل
گریه رو سر می‌ده هق‌هق می‌کنه
اگه گریه نباشه دق می‌کنه
دل من پر می‌زنه
دل من پر می‌زنه
خونه‌مون سر می‌زنه
دل من پر می‌زنه

[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]

свернуть