Twoje dziecko zebrało się na odwagę i powiedziało ci, że stało się ofiarą szkolnej przemocy? Doceń to i jak najszybciej mu pomóż. Nie popełnij jednak typowych błedów, które mogą zrujnować poczucie bezpieczeństwa twojego dziecka.
Sprawdź darmowe fragmenty e-booków z pomysłami na zabawy⬇️⬇️⬇️
[ Ссылка ]
Spis treści:
00:00:00 - Wstęp
00:00:08 - 1. Sarkastyczne demonizowanie problemu dziecka
00:00:18 - 2. Bagatelizowanie problemu dziecka
00:00:42 - 3. Wieczne zakazy
00:01:17 - 4. Konfrontacja napastnika z ofiarą
00:01:42 - 5. Pozostawianie dziecka samego z problemem
00:01:55 - 6. Agresywne reagowanie na sytuację
00:02:38 - 7. Przenoszenie odpowiedzialności na trenera samoobrony
00:02:57 - 8. Dawanie pustych rad
00:03:10 - 9. Samodzielne rozmowy z oprawcą dziecka
—
Spis treści z opisem:
Twoje dziecko powiedziało ci, że jest nękane w szkole? Poznaj 9 błędów, których - jako rodzic - nie możesz popełnić w tej sytuacji.
Sarkastyczne demonizowanie sytuacji „no i co takiego się stało”. Może z perspektywy rodzica nic się nie stało, ale nasze dziecko odczuwa to inaczej i nie możemy tego lekceważyć.
Bagatelizowanie sytuacji "chyba trochę przesadzasz". Najgorsza rzecz, która może spotkać dziecko, które przyznaje się rodzicowi, że potrzebuje pomocy, to właśnie najbliższa osoba, która zbywa temat, zamiast pomóc.
Koniec z wiecznymi zakazami na wszystko i koniec z wiecznym nakazem, że trzeba się dzielić lub trzeba być grzecznym. Dzieci, które mają same zakazy i im się podporządkowują, częściej padają ofiarą silniejszych oprawców.
Chcąc pomóc dziecku nigdy nie róbmy w pierwszej kolejności konfrontacji ofiara - napastnik. Zanim dojdzie do konfrontacji między ofiarą a napastnikiem, dziecko (ofiara) musi czuć się bezpiecznie.
Kiedy dziecko przedstawia nam problem, nie reagujmy w sposób: postaw się, ignoruj, weź sprawy w swoje ręce. W ten sposób dziecko otrzymuje komunikat: RADŹ SOBIE SAM.
Impulsywne i agresywne reagowanie na wieść, że dziecko padło ofiarą przemocy. Jeżeli będziemy wzburzeni w trakcie rozmowy z dzieckiem, to dziecko będzie przestraszone i nie rozróżni czy jesteśmy źli na nie czy na oprawcę.
Zapisanie dziecka na karate sprawi, że dziecko zacznie stopniowo nabywać umiejętności samoobrony oraz zbuduje pewność siebie. Nie sprawi to jednak, że napastnik odpuści.
Zdecydowany koniec z dawaniem pustych rad: znudzą się, odpuść, nadstaw drugi policzek, oddaj mu, bo one nie są dla dziecka żadną wskazówką ani rozwiązaniem problemu.
Jako rodzice nie powinniśmy podejmować samodzielnych rozmów z oprawcą naszego dziecka. Mimo wszystko to też jest dziecko i to z jego opiekunami powinniśmy się kontaktować.
---
O mnie:
Nazywam się Przemek Warzecha i od 2015 roku prowadzę zajęcia samoobrony dla dzieci i młodzieży.
W tym czasie pracowało ze mną ponad 500 dzieci w wieku od 3 do 18 lat. Z wieloma z nich współpracuję do tej pory i na bieżąco widzę ich postępy w nauce, rozwoju fizycznym oraz tym, jak bardzo wzrosła ich pewność siebie.
Jednocześnie mam też kontakt z ich rodzicami, od których otrzymuję informacje, jak na plus zmieniły się ich dzieci poprzez uczęszczanie na zajęcia. Jak przydały im się nabyte umiejętności oraz jak stały się wzorem dla młodszego rodzeństwa i kolegów.
Niestety zauważyłem, że coraz większa liczba dzieci boryka się z problemem otyłości. Jest to ogromny problem, a niestety nam rodzicom często brakuje wiedzy, by odpowiednio zadziałać.
Podjąłem decyzję, że chcę wykorzystać swoje doświadczenie i przemyślania tak, by dzielić się wiedzą i pokazać rodzicom jak poprzez zabawę wpleść ruch w życie codzienne dziecka. Jak wspólnie ćwiczyć i się bawić oraz jak wybrać zajęcia dodatkowe, aby były idealnym uzupełnieniem codziennej aktywności. Temu służy seria artykułów i webinariów jakie przygotowałem w ramach współpracy ze stroną Stopnadwadze.pl.
Moją misją jest pomoc rodzicom tak, by otrzymali gotowe pomysły na to jak w codziennym natłoku obowiązków zadbać o aktywność ruchową swojego dziecka i jak pomóc mu wybrać zajęcia sportowe, które pozwolą mu zbudować prawidłowe poczucie własnej wartości, zawiązać nowe znajomości i przede wszystkim, czerpać radość z ruchu.
