..φορές που χάνομαι καθώς ο ήλιος πέφτει
κάθε μέρα ν' αντικρίζω έναν ξένο στον καθρέφτη
κι έχει τόσο καιρό να φύγει η μέθη που δεν ξέρω αν είναι αλήθεια
το ότι ζω κι όμως κάτι με αποτρέπει
από την κάθε λογική, τη κάθε σκέψη
και κάθε μου λέξη αυθόρμητη σαν κάτι να με έχει κυριέψει κι είναι,
μη αναστρέψιμη έλξη από τη θέση του συνοδηγού
απλά να κοιτώ πώς με καταστρέφει
η μόνη λογική στη σκέψη πως παράλογα
μπορώ να κάνω κάτι που δεν πρέπει και μ' αρέσει
σ' ενα τόσο θολό κόσμο μόνο, κοιτώ τον κώλο μου
δεν παίζει να 'χω χρόνο βλάκες στο μυαλό να χώνω
κι αν ήσουνα φίλος μου κι αν ερχόσουν δίπλα μου
κι αν άκουγες τι έλεγα μαν είσαι μαζί μου
φανήκανε ποιοι ήταν οι σωστοί και ποιοι το λάθος
ποιοι στάθηκαν σαν βράχος π.χ. χτίσανε τείχη
όταν ανέβασα τον πήχη αρκούν οι στίχοι να σου πω
πόσο ξεφτίλα γίνεσαι παλιοσκουπίδι ήδη
τόσο καιρό δίνω το σάλιο μου για να σε φτύνει η τύχη
κι αν ποτέ βρεθούμε αντίκρυ τρίτοι
καλά θα κάνουν να σωπάσουνε γιατί θα τους το βγάλω από τη μύτη
κοίτα κάτω κάτω όσο το μυαλό μου είναι στο σάλτο
καλά θα κάνεις να κοιτάς μην προσπαθήσεις καν
τα όνειρα τελειώνουν όταν όλα καλά παν'
μείνε στο μίζερο στηπού που κρύβεις
που τόσο καιρό το παίζεις πως τρελένεσαι μ'αρχίδια αλλουνού
έλα, κουβάλα τρέλα, κουφάλα κρύβω λέρα
που σιχαίνεσαι να αγγίξω την ζωή σου κάνε πέρα..
