Τέσσερις τοίχοι είναι πολλοί
κι η μοναξιά μου η τρελή
θέλει να σπάσει το κελί
να δραπετεύσει
Ένα αντίο για ουρανό
τόσα φιλιά μες το κενό
μια καταιγίδα σ’ αγαπώ
πως να ημερέψει
Τώρα σε θέλω, κατάλαβέ το
τώρα θα έπρεπε να `σουν εδώ
Τώρα σε θέλω, που δεν αντέχω
κι είμαι ένα βήμα πριν το γκρεμό
Χωρίς παράθυρο η ψυχή
ούτε μια πόρτα ανοιχτή
δεν έχω άλλη επιλογή
δεν το αντέχω
Μα όταν έρχεται η στιγμή
σαν μια θανατική ποινή
που παίρνει πάντα αναβολή
μέσα μου σ’ έχω
Τώρα σε θέλω...
