Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Ξέμπαρκοι
1. Ξέμπαρκοι
2. Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή.

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχε ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες, απ' το λαιμό ως τα νύχια,
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί.

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς, σπαθιά ζωγραφισμένα,
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά, που εχόρευε γυμνή
κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματ' ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλλονή...

Κι έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ' άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθιά κι αληθινή·
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.

Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε, τόσο βαθιά, ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψεν ό,τι δικό της είχε,
έμεινεν όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά.

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές...
Του κάκου· γνώριζεν αυτός καθώς το ξέρουμ' όλοι
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές...

Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky,
μ' ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί.
Ο πλοίαρχος είπε: "θέλησε το στίγμα του να σβήσει"
και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί.

Once ,on a foreign ship I met
a very strange English stoker
that never talked and never had friends
and he always only smoked a carved pipe.

Everyone said that he had a very sad story
and all those who had worked with him in the boiler room
said that once, from neck to toes,
he was stigmatized in a far off place.

He had crosses, painted swords on his arms,
a ballet dancer on his abdomen, that was dancing naked
and on the side of his heart, he had marked
with indelible marks, a wild beauty.

And they said that it was that woman whom he had loved
a wild love, uncontrollable, deep and real
and that she cheated on him with a negro sailor
because she was an insensitive and common woman.

Then he tried to stop thinking about
the exotic beauty he loved so deeply,
and he got rid of anything that was hers,
but on his heart, the painting still remained.

Many times in the dark, the stokers saw him at nights
running herbs on his chest.
Ιn vain, he knew like we all know
that the marks of Annam never come out.

One day, as we passed by the Bay of Bisky,
they found him with a small sword on his chest.
The master said ''He wanted to erase his mark''
and ordered that he is buried in the cold sea.

свернуть