Spınsorluk, Reklam ve İş Görüşmeleri için;
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
entelbilgic@gmail.com
Osmanlı İmparatorluğu'nun 35. Padişahı ve İslâm’ın 114. halifesi Sultan Mehmed Reşad Han.
Şehzade Mehmet Reşat, 2 Kasım 1844 tarihinde İstanbul da Topkapı Sarayı’nda doğmuştur. Annesi Arnavut Gülcemal Kadın Efendi, babası I. Abdülmecit’dir. Çocukluğu, padişah olan babasının yanında geçmiştir. Tarihte 5. Mehmed Reşad, Mehmed Reşad veya Sultan Reşat olarak da bilinir. 2. Abdülhamid ve 5. Murad abisi, Vahdettin Mehmet ise kardeşidir. 7 yaşında iken annesi veremden vefat etmiştir. Bundan sonra adeta babasıyla birlikte büyüyen Şehzade Mehmed Reşad efendi, Sultan I. Abdülmecit'in 18 oğlundan, üçüncü oğludur.
Mehmet Reşat, çocukluğundan itibaren özel olarak iyi büyüdü. Yüksek din ve fen bilgilerini okuyan Şehzade Reşad Efendi Arapça ve Fransızca’yı en iyi bir şekilde öğrendi. Uzun şehzadelik devrinin çoğunu okumakla geçirdi.
Amcası Sultan Abdülaziz zamanında rahat bir şehzadelik yapmasına rağmen ağabeyi Sultan Abdülhamid zamanında sarayda deyim yerindeyse hapis hayatı yaşadı. Veliaht olduğu için devamlı kontrol altında tutuluyordu. Günlerini haremde eşleri ve çocukları ile geçirir, şiir ve kitap okurdu. Ayrıca, Fars edebiyatına, Mevlevilik konularına ve özellikle Mesnevi'ye yakın ilgisi vardı. Burada kaldığı süre boyunca 2. Abdülhamid Hanın emriyle Fehim Paşa tarafından sürekli gözetilip, padişaha jurnal verilirdi. Sürekli gözetip, baskı altında tutulmasının sebebide özellikle masonların etkisi altında kalıp veliahtlık hakkını savunarak tahta gelmeye çalışması engellenmesi içindir ve söylenene göre gözleri mavi olan Mehmed Reşat'ın Abdülhamid Hanın kendisine nazar değdireceğinden çekindiği içindir. Lakin ilk sebep daha makuldür. Çünkü Abdülhamid Han ve Sultan Reşadın ağabeyi olan Sultan 5. Murad, padişahlığı sırasında 33. derece masonluğa kadar yükselmiştir. Bu ve diğer başka hadiseler ise Sutan Abdülhamid’i iyice tedbirli ve şüpheci birisi yapmıştır. Herşeye rağmen Şehzade Mehmed Reşad bu kadar sıkı takip ediliyorda olsa, Seyrek olarak bir çiftliğe gitmesine izin verilirdi. Lakin birisiyle görüşmesi ve İstanbul’da dolaşması yasaklanmıştı. Her ne kadar gözetim altında olsada takdiri ilahide padişah olması vardı bir kere.
Sene 1908’i gösterirken meşrutiyet ilan edildi ve meşrutiyetin ilanından yaklaşık bir sene sonra meşruti yönetimdeki meclis 31 mart olaylarınının üzerine 2. Abdülhamid hanı tahtan indirme kararı aldı. Bunun üzerine Emanuel Karaso’nun önderliğindeki bir heyetin Saraya gelmesiyle apar topar tahtan indirilen Sultan 2. Abdülhamid, Selanik’teki alatini köşküne sürüldü Ulu Hakan’ın, köşküne sürülmesi üzerine Fatih Sultan Mehmed’in İstanbul’a girişi ile Hareket Ordusu’nun girişi arasında benzerlik kurularak, Şehzade Reşad Efendi 5. Mehmed adıyla Eyüp Sultan’da kılıç alayı yapılıp tahta çıkartıldı. Bu yüzden Ferik Sami Paşa’nın önerisiyle Reşad ismi kullanılmama kararı alındı.
Padişahlığa Meclis-i Milli kararıyla gelmesine rağmen, Osmanlı Hanedanı'nın "ekber evladı" olması ile de padişahlığı hakkı bulunduğundan kendisi taha geçmişti. Böylelikle Osmanlı İmparatorluğu'nun 35. Padişahı olduğunda aynı zamanda 114. İslam halifesi olmuştur.
Padişahın ilk icraatlarının başında, ikamet sarayının ve Cuma alaylarının değiştirilmesi geldi. 2. Abdülhamid Hanın ikamet sarayı olan Yıldız Sarayı'ndan ayrılmış ve güzelce onarttırdığı Dolmabahçe Sarayı'na yerleşmişti.
Sultan II. Abdulhamit Han’ın padişahlığı sırasında özgür bir hayatı olmadığı için devlet işlerinde ve siyasette fazla tecrübe sahibi değildi. Tahta çıktığında yaşı da 65 olan Sultan Reşad, yumuşak huylu ve zayıf iradeliydi. Bunlardan dolayı padişahlığı sırasında devletin esas yöneticileri İttihat ve Terakki Cemiyeti oldu.
Padişahlığı sırasında yönetim daha çok İttihat ve Terakki partisinin ileri gelenlerinden Enver Paşa, Talat Paşa ...
Kaynaklar;
Aydemir, Şevket Süreyya (2005 9.bas), Makedonya'dan Ortaasya'ya Enver Paşa (1908-1914), İstanbul:Remzi Kitabevi, ISBN 975-14-0396-0
Sakaoğlu, Necdet (1999) Bu Mülkün Sultanları, İstanbul:Oğlak Yayınları ISBN 875-329-299-6 say.486
Uşaklıgil, Halit Ziya (2012 ilk baskı: ), Saray ve Ötesi, İstanbul:Özgür Yayınları, ISBN 9-754-47176=2
Ali Şükrü Çoruk, 100. Yıldönümünde Bir Gazeteci Suikastı
Kinross, Lord (1977). The Ottoman Centuries. İstanbul: Sander Kitabevi. ISBN 0-224-01379-8. (İngilizce)
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
Ku
![](https://s2.save4k.ru/pic/copX5aBdHIU/maxresdefault.jpg)