Şamil Ənvəroğlu - Vur
Bəstəkar - Xəyyam Mirzəzadə
Vur...
bir də sən vur ürəyimin tam da orta yerindən...
Dillənsəm namərdəm,
tək damla göz yaşı axıtsam şərəfsizəm!
Heyyy, eyy güvəndiyim adam,
ey insan yerinə qoyduğum adam,
Vurrrr...
günahı mənim boynuma...
Güvəndim ya sənə,
inandım ya sənə,
ürəyimin ən uca yerinə qoydum ya səni...
Əsl fürsət düşmüşkən parçala ürəyimi,
öldür içimdəki hər kəsdən qoruyub saxladığım tərtəmiz duyğuları,
həm də heç acımadan,
həm də heç gözünü qırpmadan vur namərdcəsinə arzularımın ən gözəlini...
Ən sərt sözləri seç ruhumu sızlatmağa,
ən paslı bıçağı sapla kürəyimə,
ən ümidsiz sabahla öldürməyə çalış həyat eşqimi...
Dönüb baxsam namərdəm.
"Niyə qıydın, necə qıydın?" deyib uşaq kimi sızlansam alçağın ən yekəsiyəm.
Güvəndim ya sənə,
günahı mənim boynuma,
İnandım ya sənə, əzabı mənim boynuma,
Sevdim ya səni, peşmanlığı mənim boynuma...
Vurrrrr...
Canımdan çox sevdiklərimin,
başımın üstünə qoyduqlarımın vurduğu yerdən sən də vurrrr...
Tam da alışdığım yerdən,
Tam da gözlədiyim yerdən sanc nankorluğun xəncərini...
Eyyyyy, eşidirsən?????
İnanmağın suçunu,
güvənməyin saflığını və də sevməyin bir qələt olduğunu xatırlat bir daha sən də mənə...
Dərsini almayan uşaqlar kimi elə hey canım yandı ömrün sinif otaqlarında.
Bir türlü dərsimi ala bilmədim ki, bilmədim...
Elə hey inandım - və ağrıdım,
Güvəndim - və dağıldım,
Sevdim - və yanıldım...
Baxxx hələ vurduğun yerə,
birinci yarası deyilsən bu ürəyin,
sonuncusu da sən olmayacaqsan, əmin ol...
Sökkk..
bir də sən sök ciyərimi,
boğulmağıma baxma,
ağrımağıma baxma, namərd!
Qopar tikə-tikə,
did parça-parça,
səndən də bir yara qalsın xatirə,
Hər kəsə inanıb İNSAN saymağım,
Bir daha dərs olsun mən biçarəyə...
