Pałac Marianny Orańskiej w Kamieńcu Ząbkowickim - XIX-wieczna siedziba Hohenzollernów.
Pałac jest największą budowlą epoki schyłku romantyzmu i drugim pod względem wielkości (po Książu) pałacem na Dolnym Śląsku.
Powstał z inicjatywy Marianny Orańskiej królewny niderlandzkiej, córki króla Niderlandów Wilhelma I Orańskiego i jego pierwszej żony Fryderyki Luizy Wilhelminy Pruskiej, a w latach 1830–1849 – żony Albrechta Hohenzollerna, syna króla Prus Fryderyka Wilhelma III.
Pałac zbudowano w latach 1838-1872 w stylu neogotyckim.
Przy jego budowie pracowało dwóch architektów Karl Friedrich Schinkel (ówcześnie jeden
z najwybitniejszych architektów) i jego wybitny uczeń Ferdynand Martius.
Powstała ogromna rezydencja o powierzchni użytkowej 27 000 m2 , zawierająca ok. 100 pomieszczeń z imponującym wyposażeniem.
Pałac otacza rozległe założenie parkowo-ogrodowe, którego twórcą był Joseph Peter Lenné – pruski architekt krajobrazu, główny dyrektor ogrodów królewskich w Berlinie.
W roku 1873 z okazji ślubu syna Albrechta Marianna Orańska przekazała mu zarząd nad całością dóbr śląsko-kłodzkich, w tym również nad pałacem
W roku 1945 - potomkowie Marianny, opuścili pałac z powodu nadciągającej Armii Czerwonej. Z pałacu zostają przez nią wywiezione liczne dobra, wyposażenie pomieszczeń oraz dzieła sztuki. Rok później pałac uległ dwukrotnie pożarowi i w latach pięćdziesiątych powoli następowała jego dewastacja.
W 1986 roku - pałac wydzierżawia na 40 lat - dr inż. Włodzimierz Sobiech, który (za odziedziczone po krewnych z Anglii pieniądze) uratował zamek przed zagładą. W latach 1985-2010 pokrył pałac dachem, odgruzował jego wnętrza i wstawił okna, a w pewnym okresie także udostępniał obiekt dla zwiedzających. Po jego śmierci wyrokiem sądu z 2012 roku pałac i przyległe grunty stały się własnością gminy Kamieniec Ząbkowicki.
Dzięki funduszom unijnym rozpoczęto jego remont. Koszt remontu oblicza się na ok. 250 mln zł, a czas jego zakończenia planuje się na rok 2030.
Od 2013 roku pałac jest udostępniony dla zwiedzających.
