Gloss Musik GmbH, tür gözetmeksizin Türkiye’nin müziğini yayınlayan Berlin merkezli bağımsız bir kolektiftir.Gloss is a Berlin based independent record label, sharing cultural diversity of Turkey with music.

On the courtesy of DOUBLEMOON RECORDS o/b/o Kolaj

Composer/Besteci: Onno Tunç
Author/Söz Yazarı: Hamdiye Emel Güntaş
Publisher/Editör: Copyright Control

[ Ссылка ]

MUSICIANS
Perküsyon: Arto Tunçboyacıyan/ Davul: Arman Jalalyan/ Klarnet, saksafon: Göksun Çavdar
Ney; Eyüp Hamiþ/ Bas: Artyom Manukian/ Piyano, klavye: Vahagn Hayrapetyan
Koro; Cihan Okan, Nurcan Eren


ALBUM CREDITS
Müzik Direktörü/Music Director: Arto Tunçboyacıyan
Yönetmen Yapımcı/ Executive Producer: Ali Coşar
Prodüksiyon Sorumluları/Production Managers: Melis Tarhun, Gonca Öncel
Prodüksiyon Asistanı/Production Assisstant: Metin Belgin
Kayıtlar/Recording:
Murat Bulut-RMS Stüdyoları, Mod Yapım Stüdyoları (#1,4,5,7,12)
Alp Turaç-ATM Music Productions(#3, 6)
Murat Uncuoğlu- Miracle Workz Production (#9)
Ahmet Özden-Özden Stüdyoları (vokal kayıdı #4)
Hayko Cepkin-Toybox Studios(#8)
SONIQ(Herman Muurlink) (#2)
Ali Ekber Kayış Stüdyo Alekka (vokal kayıdı #2)
Miksler/ Mixing:
Murat Bulut, Arto Tunçboyacıyan
Alp Turaç(#3,6)
Murat Uncuoğlu(#9)
Mastering: Pieter Snapper
Grafik Tasarım/Graphic Design: Kenan Ünsal
Arka Kapak Metin/Text: Burçin Belge



“Onno Tunç, Türkiye’de popüler müziğin geniş bir dönemine müzikal ve duygusal zenginliğiyle yön vermiş bir müzisyen... Ömür boyu dinlemekten vazgeçemeyeceğimiz şarkılarla kalplerimize, akıllarımıza ve vicdanlarımıza dokunabilen bir sanatçı... En karanlık günlerin hüznünü anlatırken bile umut etmekten vazgeçmeyen şarkıların yaratıcısı...

Sezen Aksu, Nükhet Duru, Ajda Pekkan, Nilüfer, Zerrin Özer gibi birlikte çalıştığı pek çok sanatçının yanı sıra, genç müzisyenleri de yeni deneylere girişmeleri konusunda cesaretlendirmiş bir müzik insanı...

Şimdi, ölümünün 11. yılında Tunç’un yol arkadaşlarıyla yeni nesil müzisyenler onun şarkılarıyla buluşuyor. Tunç’un şarkıları böylece, bugünün gençleriyle 1970-1980 ve 1990’lı yılların aşık, hüzünlü ve mutlu gençlerini de biraraya getiriyor... “ Burçin Belge

“Pozitif’ten Melis hanıma albüm yazısını yazmak için ne kadar vaktim kaldığını sordum. Bana sürenin bir kaç hafta önce dolduğunu söyledi. Konuyu üstelemediği için minnettarım.
Yazıyı yazamadım çünkü albümle ilgili sorular bir türlü peşimi bırakmadı:
Babam olsa hangi parçaları seçerdi, albümü nasıl yapardı ve asıl önemlisi böyle bir albüm yapılmasını ister miydi?

Bu soruları düşündükçe, kendimi izin almadan babamın çekmecelerini karıştırıyormuş gibi hissediyorum. Bir de çocukluk günleri var: Yine sorgusuz sualsiz, mahallenin çocuklarını babamın Vosvos’una doldurduğum, duran arabada öylece oturduğumuz günler. Ve daha o günlerin utancı geçmemişken, böyle bir albüme kalkışmak işleri iyice zorlaştırıyor...

Bu albüm, babamın bestelerinin belli bir dönemle sınırlı kalmayabileceği, farklı tarz ve yorumla yeni bir hayatiyet kazanacağı düşüncesiyle yapıldı.
Bildiğimiz, sevdiğimiz parçaları farklı yorumculardan dinlemenin heyecan verici olduğuna inandığımız için yapıldı. Ve tabii ki onu anmak için yapıldı.

Teklif Pozitif’ten geldi. Kardeşim Ayda Tunçboyacı (ki benim şimdi hissettiğim endişeyi, albümün en başında hissetmişti), amcam Arto Tunçboyacıyan, (bana dediği gibi ‘kalbimin içi’) Sezen Aksu ve Pozitif’le buluştuk. Besteler farklı tarzlarda yorumlanırsa ne olur diye düşündük.
Gerçi şarkıların eski hallerini çok seviyorduk. Onları yabana atmak mümkün değildi. O yüzden bu işi iki yolla yapmayı denedik:

Mor ve Ötesi’nin 1945 yorumu gibi, bazı yorumcular parçaları kendi tarzlarında, kendi aranjmanlarıyla okudular. Bazı yorumcular da aranjmanların aslına sadık kalıp parçaları yeniden yorumladılar.

Parça seçimi yorumculara bırakıldı. Arto Tunçboyacıyan defalarca Türkiye’ye gelip, aslına sadık kalarak kullanılacak parçaların aranjmanlarını uyguladı.

Bu iş yapılırken çekmeceleri karıştırılan biri daha varsa, o da şüphesiz Sezen Aksu. Çoğunu kendi okuduğu parçaların yeniden yorumlanmasına, değişmesine
ses çıkarmadı hatta destekledi.

Gerçi bütün bunlar benim durumumu kolaylaştırmıyor! Belki de albümde sadece yazı yazdığım için “ya babamın istemeyeceği bir işe kalkıştıysak” korkusunu şiddetle hissediyorum. Ya da hissediyordum demeliyim. Çünkü düşündüm; babam çocukları arabasına doldurduğum ve izinsiz kimbilir daha neler yaptığım o günlerde, bana hiç kızmazdı. Her zamanki muzip gülümseyişiyle gülümser, benimle tatlı tatlı dalga geçer, mutlaka kendimi iyi hissedeceğim birşeyler söylerdi. Beni anlardı.

Bu işte de bizi anlayacağını düşünmemin bir sebebi var:
Albümde yeralan bütün müzisyenler gönüllü olarak çalıştılar. İşlerini güçlerini bıraktılar, büyük bir heyecanla bu projenin parçası oldular.
Bence başka hiçbir şey değilse bile bu heyecan, albüme hayal ettiğimiz hayatiyeti kazandıracaktır. Ve dilerim, babam bir yerlerden, yine gülümseyerek bizleri izliyordur." Selin Tunç

свернуть