"Нәҗипкә вәгъдәмне ихтыярсыздан бирдем. Сез кыстаганга күрә бирдем. Башта ук яратмый идем мин аны... Сүз биргәч, яратып китмәмме дип уйладым... Ләкин юк, ярата алмыйм икән, аз гына да ичмасам ярата алмыйм икән. Я, шулай булгач, ничек итеп мин аңа чыга алыйм? — Хыял, романтика, балалык, әллә нәрсә бу!—диде әти, тәмам кызып. — Мәхәббәткә бозык караш! Ахмак караш!.."

свернуть