" الها بی‌نيازا كريما رحيما ملكا مالكا "
همه عباد تواند و از كلمه تو از عدم بوجود آمدند و معترفند بر فقر خود
و غنای تو و جهل خود و علم تو و ضعف خود و اقتدار تو و عجز خود و سلطان
تو . ای كريم ما را از امطار سماء رحمتت محروم منما و از امواج بحر كرمت
منع مكن . اين نهالهای وجود بيد عنايت تو غرس شده حال وقت ترقّی
و نموّ است و منتظر نيسان عنايت تو و ربيع مكرمت تو بوده و هست  
از آب (( و جعلنا من الماء كلّ شیء حيّ )) ما را منع منما. آثار كرمت
از قبل در دانی و قاصی و مطيع و عاصی مشاهده شد و حال موجود و مشهود.
پس ببرهان ثابت شد كرمت محدود نبوده و عفوت توقّف نكرده
و جودت از موجودات منع نشده. در هر حال آثار فضل بی منتهايت
بابصار عدل و انصاف مشاهده شده و ميشود . نزد بحر غفران عصيان اين
عباد مذكور نه و در عرصه ثروت و غنا فقر و احتياج اين عباد را  
مقداری نه. از بدايع عطايت ميطلبيم و دست رجا ببارگاه عظمتت بلند
نموده‌ايم . ای غفّار از ما بجودت درگذر و ای ستّار بكرمت
ستر نما و ای فضّال فضلت را باز مدار . مجرميم و لكن از توايم
محروم منما. بعيديم و لكن بساط قربت را آمل و سائليم ما را منع
مكن . توئی راه نما و صاحب عطا . لا اله الّا أنت ربّ العرش و
الثّری و مالك الآخرة و الاولی.

свернуть