#ramizrovsen #xezersuleymanli #ictimaitv

şeir: Ramiz Rövşən
ifa: Xəzər Süleymanlı
İctimai Tv

Heç bilmirəm mən səni
haçan, harda itirdim?
Yağış yudu,
yoxsa ki, külək apardı səni?
Bu sevgi nağılını
mən biryolluq bitirdim,
Axtarmıram –
axtarsam, yəqin, tapardım səni.
Dünyada bircə qorxum
səni itirmək idi,
Sən yoxsan –
bu dünyada daha mənə qorxu yox.
Amma sənsiz elə bil
hər şey şikəstdi indi;
Saatımın əqrəbi,
çaynikimin qulpu yox.
Yel vurduqca yellənir
pencəyimin ətəyi,
Pencəyimin sonuncu
düyməsitək qopmusan.
Barı çoxdan sovulmuş
ağacın üsündəki
Ən sonuncu, ən şirin
meyvəsitək qopmusan.
– Dərdlilər öz dərdini
suya deyər, – deyiblər.
Yaxşı ki, su da gəldi,
dərdimdən azad oldum.
– Armudun yaxşısnı
ayı yeyər, – deyiblər.
Getdin, hansı ayının
damağında dad oldun?!..
Sənsiz, elə bilmə ki,
kefə baxıram, kefə,
Sən yadıma düşəndə
darıxıram hər gecə.
Uşaq vaxtı, haçansa,
ömrümdə bircə dəfə
Pişiyimiz itəndə
darıxmışdım beləcə.
Daha uşaq deyiləm –
hər itənə ağlayam.
Rahat yatıram daha,
yuxum div yuxusudu.
... Kimdi bu gecə yarı
qapımı cırmaqlayan?
Bu nə səsdi?
Deyəsən, pişik miyoltusudu...

свернуть