Massale mannenzang vanuit de Nieuwe Kerk te Katwijk aan Zee.
Met medewerking van organist Marco den Toom en dirigent Bert Noteboom.

De cd van deze avond is te bestellen via: [ Ссылка ] Ook kunt u een gift overmaken naar Stichting Mannenzang: [ Ссылка ]
Met de opbrengst hiervan worden onze goede doelen gesteund.

Tekst:
Welk een vriend is onze Jezus,
die in onze plaats wil staan!
Welk een voorrecht, dat ik door Hem,
altijd vrij tot God mag gaan.
Dikwijls derven wij veel vrede,
dikwijls drukt ons zonde neer
juist omdat wij 't al niet brengen
in 't gebed tot onze Heer.

Leidt de weg soms door verzoeking,
dat ons hart in 't strijduur beeft,
gaan wij dan met al ons strijden
tot Hem die verlossing geeft.
Kan een vriend ooit trouwer wezen
dan Hij, die ons lijden draagt?
Jezus biedt ons aan genezing;
Hij alleen is 't , die ons schraagt.

Zijn wij zwak, belast, beladen
en ter neêr gedrukt door zorg.
Dierb're Heiland, onze Toevlucht,
Gij zijt onze Hulp en Borg!
Als soms vrienden ons verlaten,
gaan wij biddend tot de Heer;
in zijn armen zijn wij veilig,
Hij verlaat ons nimmermeer.

Ontstaan:
Tot op de dag van vandaag weet niemand zeker of de dood van Joseph Scriven een ongeluk of zelfmoord was. Hij was in een ernstige depressie. Een vriend meldde: "We verlieten hem rond middernacht. Ik trok me terug in een aangrenzende kamer, niet om te slapen, maar om te kijken en te wachten. Je kunt je mijn verbazing en ontzetting voorstellen toen ik de kamer bezocht toen ik hem leeg vond. Allerlei zoekacties gestart, maar geen spoor van de vermiste Joseph, totdat het lichaam kort na het middaguur in het nabijgelegen water werd ontdekt, levenloos en koud in de dood."

Joseph Scriven stierf op 10 augustus 1886. Dat zijn verhaal de kerkgeschiedenis haalt is vanwege één feit: hij is de man die een van de de tien bekendste Hymnes moet behoren -geliefd aller tijden. Die hymne is: “Welk een vriend is onze Jezus."

Joseph had een vriend nodig in zijn leven vol problemen. Geboren in Ierland in 1820, leken zijn vooruitzichten gunstig. Hij volgde een opleiding aan het Trinity College in Dublin en verloofde zich om te trouwen. Toen verdronk zijn verloofde de avond voor hun huwelijk. Dit was de eerste in een leven vol tegenslagen. Hij migreerde naar Canada, waar hij (bij)les gaf om zijn brood te verdienen.

Weer raakte hij verloofd, met Eliza Roche. Kort voordat het paar zou trouwen, werd het meisje ziek en stierf. Je kunt Josephs shock en depressie nauwelijks voorstellen.
Hij sloot zich aan bij de plaatselijke vergadering van gelovigen en hielp de oudere leden. Zijn eigen zorgen leken hem meer bewust te maken van het lijden van de armen en zwakken en hij probeerde de Bergrede te leven, aan iedereen te geven of te lenen die het vroeg en sympathiseerde met allen die ongelukkiger waren dan hijzelf. Hij regelde hout voor de kachels van lichamelijk gehandicapten en troostte armen en geestelijk zieken.

Joseph schreef zijn beroemde hymne in 1855 om zijn moeder te troosten die nog in Ierland woonde. Hij wilde er niet voor opgemerkt worden en zijn auteurschap werd pas kort voor zijn dood per ongeluk ontdekt.

Ira Sankey voegde een deuntje toe aan de woorden. En zo is dit lied tot op de dag van vandaag voor onnoemelijk veel mensen tot zegen.

Ook te vinden in: Op Toonhoogte 2015 216 | Hemelhoog 365 | Evangelische Liedbundel 299 | Zangbundel Joh. de Heer 150

свернуть