Cantiga de Escarnio y Maldizer, s.XIII
Intérpretes: Ensemble Martín Códax
Imáges: Galicia
Nostro Senhor, que ben alberguei,
quand' a Lagares cheguei, noutro dia,
per ũa chuvha grande que fazia:
ca prougu' a Deus, e o juiz achei,
Martin Fernandiz; e disse-m' assi:
Pan e vinh' e carne venden ali
en San Paaio, contra u eu ia.
En coyta fora qual vus eu direi
se non achass' o juiz. Que faria?
ca eu nen un dinheiro non tragia;
mais prougu' a Deus que o juiz achei,
Martin Fernandiz: saýo a min
e mostrou-m'un albergue cabo si,
en que comprei quanto mester avia.
Se eu o juiz non achasse, ben sei,
como alberguei, non albergaria,
ca eu errei, e já m' escoreçia;
mais o juiz me guariu, que achei:
pero que eu tard'i o conhoci,
conhoceu-m'el, e saýo contra mi
e omilhou-xi-mi, e mostrou-m' a via.
El autor(juglar) ironiza contra el juez de Lagares, Martín Fernández, que, en lugar de acogerle en un día lluvioso y ante su necesidad, le recomienda, con falsa hospitalidad, un albergue próximo para abastecerse.
Nuestro Señor, ¡qué bien me albergué
cuando a Lagares llegué el otro día,
por una gran lluvia que caía!
Que quiso Dios que hallase al juez
Martín Fernández, que me dijo así:
pan, vino y carne venden allí,
en San Pelayo, hacía donde yo iba.
Me quedaría con esta preocupación:
si no hallase al juez, ¿qué haría?
pues yo no traía dinero alguno.
Pero quiso Dios que hallase al juez:
Martín Fernández salió hacia mí
y me mostró un albergue cercano
donde comprar lo que necesitaba.
Si no hubiera hallado al juez, bien sé
que no me hubiera albergado así,
pues yo erré y ya oscurecía:
pero el juez que hallé me guareció,
y aunque tarde lo reconocí, el a mí
me reconoció y salió hacia mí,
y se inclinó y me mostró el camino.
![](https://s2.save4k.ru/pic/gma7AHwKJjY/maxresdefault.jpg)