Lilit Sanosyan - soprano
Jirayr Shahrimanyan - piano

Live recording from the Cafesjian Center for the Arts
30.04.2014

Lyrics (in Armenian):

I Հայելին (A Mirror)

Հին օրերից ես իմ հայացքն եմ հիշում,
Որ կորցրել էր հիշողության հայելին,
Ամայության մեջ էր ասես նա շրջում,
ՈՒ քարանում - ակամա ետ նայելիս...

Բայց անցյալն իմ այդ օրերից է հյուսված,
ՈՒ չեն պոկվում երբեք հոգու առանցքից
Հիշողությունն իմ թափառող մենության,
ՈՒղեծիրն այդ ամայացած հայացքի...

Ես չեմ կարող այդ թախիծը փարատել,
Ես փնտրում եմ հայելիներն իմ կորած,
ՈՒ շրջում է տիեզերքում հարատև
Հիշողությունն՝ իբրև անհայտ մոլորակ...

II Դիմակ (A Mask)

Հիմա ամենուր օրերն են վխտում
Իբրև թունավոր մտքի միջատներ,
ՈՒ վախը իր հին դիմակն է փնտրում,
Աղետալի է ամեն միջադեպ:

Խոր անցյալներում զառանցող օրեր,
ՈՒ կարմրում են օրերը անգույն,
ՈՒ նույնանում են դահիճն ու զոհը,
ՈՒ նա ամբոխի դիմակն է հագնում:

Նա հիմա մի նոր ոճիր է ոգում,
ՈՒ մտորում է՝ սևացած ոխից՝
Ինչպես տիրանալ ամբոխի հոգուն
Եվ ինչպես կորզել հոգին ամբոխի...

ՈՒ աղմկում են ամբոխներն անդեմ
Այնքան անինքյան, այնքան հոգեզուրկ...
Երբ նա ոչնչի էլ պետք չէ արդեն,
Մնում է կտրել ամբոխի լեզուն:

III Անմեկնելի են... (Unfathomable)

Անմեկնելի են կանչերն հեռաձայն,
Ասես մեկը միշտ որոնում է քեզ,
Քո բոլո՛ր, բոլո՛ր կյանքերն հեռացած
Հնչում են՝ իբրև սրբազան խոսքեր. -

Ոչ միայն հոգու խորշերն են բացում,
Այլ ցուցանում են անհուն երկինքներ,
Քեզ հեռուների հետ են միացնում
ՈՒ վերադարձնում կրկին դեպի քեզ:

ՈՒ դու զգում ես հոգին անկշիռ,
ՈՒ լինելության անհո՜ւն կարոտով
Հանկարծ արյունն է ցայտում շիթ առ շիթ՝
Բյուր սերունդների երակով հորդող:

IV Ժամանակը (The Time)

Ժամանակն ինքը անափ տարածք է,
Ոգու շարժում է գալարապտույտ,
ՈՒ որոգայթն է նրա առանցքը,
Բանականության արգելված պտուղն

Այդ որոգայթի խորքում է աճում,
Փորձում է հոգու սահմաններ քաշել
ՈՒ ոռոգում է տարածքներն անջուր՝
Խոսքը եռուղեշ, կյանքը եռաշերտ:

Կյանքը հեղվում է - զգացմունքը կույր
Հոսում է - իբրև կենսական ավիշ,
ՈՒ որոգայթի մեջ է նա ընկնում,
ՈՒ կենաց ծառը պտուղ է տալիս:

свернуть