ඔළිඳ කැලේ හිමිදිරියේ
තිළිණේ ලෙසින් පිලිගන්වමී
නෙල්ලි කැලේ වැල්ල දිගේ
කවුදෝ කවුදෝ මා සෙවුවේ
ආදරේ කියන්න දන්නෙ නෑ
සතුටු සුළං රැලි හමා ගියා
අතැඟිලි බැඳුණේ ඇයි මේ විලසින්
ජැන්ඩි පහට ඇඳලා අනංගයා වාගේ
සාගරය පරදා උතුරා පිදුව පෙ දිනේ
දීගේ අද වාගේ රබන් ගසන්නා
ගාමිණි පැරකුම් රජවරු බිහි කළ
සුදු අසු පිට නැගලා
අඳුරු අහසේ නැගුණු සඳ සේ
ඈත රටේ සිට ඔබ අමතන්නට
කුරුල්ලනේ නුඹලගෙ සන්තෝසය
මා නිසා ඔබ විඳි වේදනා
මේ මාමා පොඩි කාලේ
නිසංසලේ අපි හමු වෙලා
සයුරු වළල්ලෙන් මිදිලා
වසන්තයේ මල් කැකුළයි

свернуть