Dzieło filozoficzne Platona, należące do tak zwanych dialogów średnich. Tłumaczenie „Fedona” na język polski opublikował w 1925 roku Władysław Witwicki. Akcja dialogu rozgrywa się w mieście Flius na Północnym Peloponezie. Rozpoczyna się w więzieniu, gdzie Sokrates oczekuje na wykonanie wyroku śmierci. Dialog kończy się opisem śmierci Sokratesa, za jego najważniejszą część należy uznać mowę pożegnalną skierowaną do uczniów, w której filozof przedstawia dowody na nieśmiertelność duszy i swoje poglądy na śmierć.

Sokrates
Kebes i Simmias – odwiedzili Sokratesa w więzieniu, Tebańczycy, autorzy dialogów filozoficznych. Występują też w „Kritonie” i „Liście Trzynastym”, Simmias wspomniany jest również w „Fajdrosie”.
Echekrates– jeden z ostatnich przedstawicieli pitagorejczyków, w dialogu próbuje dowiedzieć się od Fedona wszystkiego na temat ostatnich chwil życia Sokratesa.
Fedon – pochodził z Elidy, Diogenes przypisuje mu stworzenie szkoły filozoficznej, kontynuowanej przez Menedemosa z Erytrei. Pochodził z Flius, był świadkiem śmierci Sokratesa.
Epizodyczni bohaterowie dialogu: Ksantypa – żona Sokratesa (w scenie więziennej), syn Sokratesa (najprawdopodobniej najmłodszy Maneksenos); inne osoby obecne przy śmierci Sokratesa: Kriton, Apollodoros, Hermogenes, Kritobulos (syn Kritona), Antystenes (twórca szkoły cyników), Euklides (założyciel szkoły megaryjskiej), Epigenes, Aischyne

свернуть