احمد سعد يرنم اصليلة في صاحبة الساعدة

اصليله تحير عقلى تدابيره
بيقفل باب ويفتح الف باب غيره
يادوب يلمح إيديا امامه مرفوعه
بحب عجيب عليا يفيض جزيل خيره

مبفهمهوش ساعات يمكن وبتذمر
واشوفه بعيد فى وقت الضيق ومتأخر
يقولى اصبر متستعجلش على فرحك
انا بأيدى بجهزلك فرح اكبر

بيبعت رحمه للسهران فى ليل قاسى
ويبعت نعمة للغفلان وللناسى
وبيطبطب على المهموم وبيواسى
ويفتح طاقة للمسجون فى احزانه

حنين واللى داق منه اكيد عارفه
يحوط ع اللى ماشى فى سكته وشايفه
ويصبر ع اللى ماشى بعيد وبيخالفه
ويوفى العهد لو كل البشر خانوا

أروح عنده احط الحمل واسيبه
وانام مرتاح مانا واثق فى ترتيبه
ولا يشغلنى خوف من جاى وليه وازاى
بقول الخير يارب انت اللى هتجيبه

سخيه ايديه وجوة عنيه انا متشال
وفى حضوره بحس بكل راحة بال
ده قال ف وعده هيعوضنى عن اتعاب
سنين عدت وبكرة هيبقى احسن حال

свернуть