Dé succesvoorstelling van het Theaterfestival 2011 wordt hernomen. Al mijn zonen is het hartverscheurende portret van de familie Keller die genadeloos ontwaakt uit de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Deze voorstelling van Toneelgroep Amsterdam ( [ Ссылка ] ) werd door de Volkskrant recensenten unaniem uitgeroepen tot hét hoogtepunt van 10|11.
Joe Keller, een succesvol ondernemer, is rijk geworden met de levering van vliegtuigonderdelen voor de oorlogsindustrie. Nadat zijn oudste zoon Larry vermist raakte tijdens de oorlog, heeft hij alle hoop gevestigd op zijn jongste zoon Chris. Chris vertelt hem over zijn plannen om Ann, het meisje waarmee Larry ooit verloofd was, ten huwelijk te vragen. Vader en zoon beseffen dat de huwelijksaankondiging door moeder Kate zal worden gezien als het definitief opgeven van alle hoop op Larry's terugkeer.
Wanneer George, de broer van Ann, bij de Kellers op bezoek komt, loopt de spanning verder op. De vader van George en Ann was Joe's zakenpartner tijdens de oorlog en zit al enkele jaren in de gevangenis op beschuldiging van het leveren van beschadigde vliegtuigonderdelen. Naarmate de uren verstrijken, worden de leugens uit het verleden één voor één ontmaskerd en worden de Kellers gedwongen de harde waarheid onder ogen te zien.
Al mijn zonen (1947) betekende voor de Amerikaanse schrijver Arthur Miller (1915 - 2005) zijn grote doorbraak als theaterauteur. Net als zijn andere teksten als Dood van een handelsreiziger (1949), Heksenjacht (1953) en Van de brug af gezien (1955), wordt het werk nog steeds overal ter wereld gespeeld. Zijn stukken worden gekenmerkt door felle kritiek op het blind navolgen van de American Dream en de allesoverheersende nadruk op geldgewin en het recht van de sterkste. Grote constante in zijn werk is de vraag naar de verantwoordelijkheid van het individu ten opzichte van de maatschappij en naar het probleem van het naleven van idealen in het licht van een maar al te weerbarstige, dagelijkse werkelijkheid.
Thibaud Delpeut (1978) studeerde klinische psychologie en volgde de regieopleiding in Amsterdam. Zij grote doorbraak kwam in 2007 met Britannicus van Racine en Antigone-Kreon-Oidipous naar Sofokles (2009). Met zijn eigenzinnige kijk op toneelklassiekers schept hij strak gecomponeerde, felrealistische voorstellingen voor een breed publiek.
Zijn regies kenmerken zich door de centrale positie van de mens, diens dilemma's, keuzes en zoektocht naar zingeving. Met daaronder altijd de vraag waarom de wereld is zoals zij is en waarom samenleven -- zowel op het persoonlijke als het maatschappelijke vlak -- vaak zo ingewikkeld is.
Met Millers Al mijn zonen sloot Delpeut een drieluik af over oorlog en geweld. Na Blasted van Sarah Kane (over hoe oorlog tot stand kan komen) en het zelfgeschreven Nacht (waarin oorlog het dagelijkse leven van mensen binnendringt), richt hij zich met Al mijn zonen op de effecten van oorlog als de vrede weer getekend is.
Website:[ Ссылка ]
Instagram:[ Ссылка ]
Twitter: [ Ссылка ]
Facebook:[ Ссылка ]
