Pustka

na podstawie wiersza
Kazimierza Wierzyńskiego (1894 - 1969)

Pustka...
Pustka...

Wciąż w sercu pustka, lecz żalu bez dna
Pustka...sam na sam

Przegniłe liście, rozpacz lasów, głogi
I zadymionych ognisk w polu swąd
Puste, bezludne porzucone drogi
Nie wiedzieć dokąd wiodące i skąd

Pustka...
Pustka...

W powietrzu z krzykiem kołujące wrony
Bolesny zachód. Coraz bliżej mgła.
Pusto, bezludnie. Żal niewyśledzony
Nagle odczuty, ostry i bez dna

Pustka...
Pustka...

Wciąż w sercu pustka, lecz żalu bez dna
Pustka... sam na sam

Wciąż w sercu pustka, lecz żalu bez dna
Pustka... sam na sam

Sam na sam...
Sam na sam... z pustką...

свернуть