Łk 1, 26-38. Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret,
do dziewicy zaręczonej z mężczyzną o imieniu Józef, z rodu Dawida. Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł przyszedł do Niej i powiedział: „Raduj się, łaski pełna, PAN z Tobą”.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co znaczy to pozdrowienie.
Wtedy anioł powiedział do Niej: „Nie bój się, Maryjo, bo Bóg Cię obdarzył łaską.
Oto poczniesz i urodzisz syna, i nadasz Mu imię Jezus.
Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a PAN Bóg da Mu tron Jego ojca Dawida.
Będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a Jego królestwo nie będzie miało końca”.
Wtedy Maryja zapytała anioła: „Jak się to stanie, skoro nie znam pożycia małżeńskiego?”.
Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i osłoni Cię moc Najwyższego; dlatego Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.
Oto Twoja krewna Elżbieta pomimo starości poczęła syna i jest już w szóstym miesiącu, chociaż uważa się ją za niepłodną.
Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.
A Maryja tak odpowiedziała: „Jestem służebnicą PANA; niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.
