Հայաստանի անկախության 30-ամյակը նշեցինք։ Ավանդաբար այս օրերը եղել են կենացների, պաթոսի օրեր, մենք ունեցել ենք իշխանական այրեր, որոնք գնացել, ծաղիկներ են խոնարհել, խոսել են բանակից ու ազգային նպատակներից, բայց մյուս ձեռքով էլ թալանել են պետական բյուջեն, ընտրություն են կեղծել, մարդկանց զրկել են իրավունքներից, արտագաղթն են խթանել… Բայց այս անկախության տարին մյուսներից, այնուամենայնիվ, մի բանով տարբերվում է՝ հետպատերազմյան է, Անկախության օրը նշեցինք մարդկային ու տարածքային կորուստներով, և հարց է առաջանում՝ կարո՞ղ ենք խոսել սուվերենությունից:
Այո՛, այս օրը՝ Անկախության 30-ամյակին, մենք հնձում ենք նախորդ 30 տարիներին ցանած սերմերի պտուղները և տեսնում ենք, որ լավ բան քիչ է եղել, բավարար չի եղել և համակարգերը չեն կայացել, - նշում է հասարակական գործիչ Հովսեփ Խուրշուդյանը: Ցանկացած պետություն կայանում է, երբ պետական համակարգերը սինխրոն աշխատում են: Պատերազմի օրերին պարզվեց, որ այդ համակարգերը կա՛մ չկան, կա՛մ չեն աշխատում, կա՛մ թերի են աշխատում, և դրա հետևանքը եղավ հենց պարտությունը: Պետություններն են պարտվում պատերազմներում, ոչ թե ժողովուրդները: Ժողովուրդը կարող է լինել շատ քաջ, բանակի զինվորները կարող են անձնվիրաբար, ինքնազոհաբար կռվել մինչև վերջ, բայց դա բավարար չէ, պետությունը պետք է իր համակարգերով պատրաստ լիներ:
Նյութի աղբյուր՝ 1in.am, factor.am
#lurer #iran #adrbejan #hayastan #turkia #israel #ankaxutyun #aliev #puitin #paymanagir #erdoxan
