ΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΝ
Ώσπου θα εν ο θάνατον ώσπου θα εν ο χάρον
κανείς 'κι κλώσκεται και λέει εγώ 'κι θ' αποθάνω.
Κόρ’ έπαρ’ ας σό σάβανο κορδέλα σα μαλλία σ’
και όντες θα κορδελιάζ' ατά να κλαις από καρδίας.
Αν αποθάνω θάψτεν με σύρτεν απάν ι μ' χώμαν
αφήστε με παράθυρον να ελέπω την τρυγώνα μ’.
Ανάθεμα και το ρακίν ασ’ όλιον το καλλίον
εκατό δράμια είν’ πολλά ημ'σόν οκάν ολίγον.
