حمایت اختیاری از دیپ پادکست:
[ Ссылка ]

Instagram: Https://www.instagram.com/deep.podcast
Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
song by: Scott Buckley
link: [ Ссылка ]
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
معمر قذافی
(از تولد در جهنم تا مرگی دردناک)
معمولا داستان قذافی رو از زمان تولدش شروع میکنند. یکی از روزهای ماه جون در سال 1942. هنگامیکه قذافی در یکی از قبلیه های بادیه نشین در حوالی شهرِ (سِرت) به دنیا اومد. اما برای پی بردن به داستان قذافی باید به عقب تر برگردیم به 28 ام سپتامبر 1911 میلادی. در اون تاریخ نیروهای نظامی ایتالیا به بندرِ ترابلس حمله کردند.
قذافی از خانواده کشته شده های پروازِ pan am 103 به طور رسمی عذرخواهی کرد و مسئولیت سرنگونی هواپیما رو بر عهده گرفت. بعد از این اتفاقات سازمان ملل متحد تمامیِ تحریم ها لیبی رو برداشت. در سال 2004 قذافی اعلام کرد که تمامی سلاح های شیمیایی و کشتار جمعی رو نابود میکنه. این قضیه بسیار به مذاق جرج بوش و تونی بلر خوش اومد و اونا سریعا پیشنهاد سرمایه‌گذاری های سودآور در خاک لیبی رو ارائه دادند. حتی MI6 دو تن از اپوزوسیون قذافی رو در بانکوک دستگیر کرد و اونا رو تحویلِ دولت لیبی داد. بازگشت قذافی به عرصه بین‌المللی، جایگاه اون رو در جهان عرب هم تغییر داد.از اینجا به بعد اون دیگه زیاد اهمیتی به جهان عرب نمیداد اما بیشتر به دنبال تغییرات گسترده در قاره آفریقا بود. در اواسط دهه 2000 میلادی قذافی به دنبال یک اتحاد بزرگ بین تمام کشورهای آفریقایی بود. یک آفریقا، با یک پاسپورت، بدونِ مرز، با یک ارتش قدرتمند، و البته یک رهبر که اونهم باید معمر قذافی باشه.
خوب مسلما همون واکنشی که رهبران کشورهای عربی در سالهای قبل به قذافی داشتن، همون واکنش رو اینبار رهبران کشورهای آفریقایی به این پیشنهاد عجیب و غریب قذافی نشون دادند و اهمیتی بهش ندادند.
اما این پایان رویاپردازی های قذافی نبود. در سال 2008 اون از 200 تن از پادشاهان و رهبران قبایل بزرگ آفریقایی درخواست کرد که برای قذافی مراسم تاجگذاری ترتیب بدن و اونو شاهِ شاهان آفریقا بدونند. خوب از قذافی چنین کاری اصلا عجیب نبود اما این حرکت پیامدهایی به دنبال داشت. یک نکته مثبت این بود که دروازه های لیبی به روی تمامی آفریقایی ها باز شده بود اما مشکل اینجا بود که جمعیت لیبی همه گی مسلمان بودند و اکثر مهاجران آفریقایی، مسیحی بودند و مردم لیبی علاقه چندانی به حضور مهاجران مسیحی از سایر مناطق آفریقا نداشتند. اما هر چه که بود لیبی تا به حال چنین پیشرفت سیاسی و حتی اقتصادی رو از سال 1969 به اینور تجربه نکرده بود. لیبی یک شکوفایی اقتصادی به دست آورده بود. قذافی تا سال 2009 هر روز دست به کارهای مختلفی میزد که بعضی ها از اونها عجیب و غریب بودند و بعضیاشون هم نتایج بسیار مثبتی برای لیبی و حتی قاره آفریقا داشت. به نظر میرسید که هیچ چیز نمیتونه قذافی رو از خواسته هاش منصرف کنه یا حتی اونو متوقف کنه. همه چیز برای قذافی داشت خوب جلو میرفت تا اینکه محمد بوعزیزی، جوانِ دستفروش تونسی خودش رو در تونس آتش زد و جونش رو از دست داد. از اونجا به بعد دیگه نه برای قذافی و نه برای سایر کشورهای عربی هیچ چیز مثل قبل نشد. انقلابهایی شکل گرفت که داستانش رو ما قبلا در ویدیوی بهار عربی به طور کامل توضیح دادیم. مرگِ محمد بوعزیزی خشمی گسترده در تونس به وجود آورد و در نتیجه اون حکومت تونس سقوط کرد. بهار عربی آغاز شده بود. اما این بهار عربی اگر پاش به لیبی میرسید میتونست یک طوفان به وجود بیاره.
قذافی همچنان از واقعیت های جامعه اطلاعی نداشت و احساس میکرد مردم لیبی عاشق اون هستند در 15 فوریه سال 2011 بود که اولین اعتراضات در لیبی اتفاق افتاد. بن قازی سقوط کرد و بعد هم این روند به سایر نقاط لیبی رسید. از همون ابتدا مشخص بود که قذافی نمیتونه از پسِ این خشم عمومی بر بیاد. اونکه در طیِ سالهای اخیر چهره خوبی از خودش به نمایش گذاشته بود دوباره تبدیل به یک سگِ هار شد و به شدیدترین شکل ممکن به جونِ معترضین افتاد ارتش لیبی به سمت بِن قاضی به راه افتاد در اینجای کار ناتو واردِ گود شد و منطقه بِن قازی رو پرواز ممنوع اعلام کرد . بعد هم هواپیماهای آمریکایی پایگاه های نظامی قذافی رو بمباران کردند. قذافی که به تازگی با غرب و آمریکایی ها دوستی کرده بود اصلا انتظار چنین حرکتی رو نداشت. همزمان پروپاگاندای فرانسه و قطر هم دست به کار شدند و مدام مردم رو علیه حکومت قذافی تحریک کردند. لیبی هم رسانه درست و حسابی نداشت و همه چیز از دست حکومت لیبی خارج شده بود. کلی سلاح از فرانسه و آمریکا برای مبارزان لیبیایی ارسال شد و از همون ابتدای کار اعتراضات در لیبی شبیه به جنگ داخلی شده بود. در این زمینه صحبتهای سیف السلام قذافی، فرزند معمر قذافی واقعا شنیدن داره. سیف الاسلام این صحبتها رو در همون روزهای شلوغ خطاب به هموطنانش گفته بود.
اما حجم سلاح هایی که در دست معترضین بود زیاد بود و ناتو تمام قد از معترضین حمایتِ نظامی میکرد. ارتش ضعیف لیبی هم چاره‌ای جز عقب نشینی نداشت این نبرد داخلی 8 ماه طول کشید و 20 هزار نفر کشته شدند قذافی هم در تمام این مدت مذاکره‌ای انجام نمیداد و فقط به نیروهای تحت امرش فرمان آتش و کشتار صادر میکرد. هر کسی هم که از فرمانش سرپیچی میکرد به رگبار بسته میشد. در پایان تابستون قذافی تمام مناطق رو از دست داد و به سمت زادگاهش شهرِ سِرت به راه افتاد. در 20 اکتبر سال 2011 ، خودروی قذافی و یارانش که در حالِ فرار از شهر بودند توسط نیروهای ناتو بمباران شدند ، قذافی به درونِ یک لوله فاضلاب فرار کرد اما توسط شورشیان دستگیر شد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منابع:
[ Ссылка ]
حرمسرای قذافی
وبسایت یورونیوز

свернуть