Старажытны горад Радашковічы, ч.1
Каманда праекта "Гісторыя без межаў з Лявонам Казаковым" завітала ў старажытны беларускі горад Радашковічы. У першай частцы вандроўкі вы даведаецеся пра старажытнае мясцовае гарадзішча "Шведская гара", пра след шведскага караля Карла 12-га ў гісторыі горада, пра заснаванне мясцовага касцёла святой Троіцы, а таксама пра аднаго з уладальнікаў горада – князя Васіля Вярэйскага па мянушцы "Удалы", і пра абставіны яго ўцёкаў з Масквы ў Вялікае княства Літоўскае, якія нагадваюць класічны сюжэт Аляксандра Дзюма.
Падрабязней чытаце ніжэй.
-
❗️ В музыкальном оформлении выпуска использовались композиции Сергея Бутовского "Фон Средний" и "Through The Times"
❗️ В видео использовано изображение “Софья Палеолог”. Пластическая реконструкция С. А. Никитина, 1994 г..
▪️ Ссылка на изображение: [ Ссылка ]
▪️ Лицензия CC BY-SA 3.0: [ Ссылка ]

—
Подписывайтесь на нас в социальных сетях и в Telegram:
► [ Ссылка ]
► [ Ссылка ]
► [ Ссылка ]
► [ Ссылка ]

#ДобрыКанал #КаранііВытокі #ЛявонКазакоў #ГісторыяБезМежаў #займальнаягісторыя #радашковічы #гісторыябеларусі #беларусь #гісторыя #мінск #менск

Старажытны горад Радашковічы. Гісторыя без межаў – Займальная гісторыя Беларусі з Лявонам Казаковым

— — —
Канал "Карані і вытокі" – это проект Доброго канала из Минска.
Добры канал – это площадка, которая объединяет независимых авторов и их помощников, ценящих честную журналистику и желающих внести свой вклад в будущее нашей страны.

На Добром канале будет всё: подкасты, статьи, видео – вы обязательно найдёте что-то интересное для себя. Над этим проектом работают прекрасные журналисты, которые по разным причинам ушли с радио и телевидения и хотят освоить новые площадки, новые подходы, все те, кто ищет нового зрителя и новую возможность роста для себя.

Это здорово, что мы с вами встретились и теперь сможем быть вместе.

------
Мы знаходзімся каля старажытнага гарадзішча Шведская гара на беразе невялічкай рачулкі Гуйка, якая непадалёку ўпадае ў Вязынку. Менавіта тут праходзіць умоўны водападзел басейнаў Чорнага і Балтыйскага мораў, і з даўніх часоў гэтыя мясціны не абыходзілі сваёй увагай купецкія караваны. Нядзіўна, што ўжо ў пятым стагоддзі ці раней тут пачалі сяліцца людзі. Вось толькі са шведамі яны не мелі абсалютна нічога агульнага. Напачатку гэта былі плямёны балтаў, якія адносіліся да археалагічнай культуры штрыхаванай керамікі. Яны шанавалі Сонца ды іншыя сілы прыроды, а таксама мелі культ мядзведзя. Пазней сюды прыйшлі славянскія плямёны, якія асіміліравалі балтаў, але разам з тым і перанялі некаторыя элементы іх культуры ды мовы. Паводле адной з навуковых гіпотэзаў менавіта гэтае спалучэнне і стала асновай, на якой пазней і паўстаў беларускі народ і беларуская культура.

Калі звярнуцца да больш ранняга перыяду ў гісторыі горада, то першае прыгадванне Радашковічаў у дакументах трапляе на 1447-мы год і звязанае з віленскім кашталянам Пятром Гедыголдавічам, які супольна з жонкай заснаваў тут касцёл святой Тройцы. Касцёл, уласна, і сёння знаходзіцца на тым жа самым месцы. Аднак гэта яго версія сярэдзіны 19-га стагоддзя, бо папярэднія былі драўлянымі, таму і не дайшлі да нашага часу. У канцы 15-га стагоддзя Радашковічы з лёгкай рукі вялікага князя Літоўскага Казіміра адыйшлі траюраднаму брату маскоўскага князя Івана ІІІ-га – князю Васілю Вярэйскаму, які быў вымушаны прыняць падданства ВКЛ пры абставінах, якія асабіста мне вельмі нагадалі класічны мушкецёрскі сюжэт Аляксандра Дзюма. Дык вось, калі ў Дзюма ўсё пачалося з падвесак каралевы, то ў князя Вярэйскага, якога таксама празвалі Ўдалы, з караляў маскоўскай княгіні Соф’і з візантыйскага рода Палеалог – жонкі Івана ІІІ-га. Яна вельмі паважала князя Васіля і была вельмі ўзрадаваная, ткалі той пасватаўся да яе пляменніцы Марыі. На радасцях яна падаравала маладым жамчужныя каралі са скарбонкі свайго мужа, а вось самому Івану пра гэта сказаць неяк забылася. Праз тры гады Іван ІІІ-ці раптоўна прыгадаў пра гэтыя каралі, калі вырашыў іх падараваць сваёй нявестцы за нараджэнне ўнука. І раптам у скарбонцы іх не аказалася...

свернуть