Wróbelku, mojej dziewczyny kochanie!
Z tobą się bawi, ciebie trzyma pani
na swych kolanach i paluszka czubek
lubi nadstawiać pod twój mały dzióbek,
gdy przyjdzie mojej ślicznotce ochota
szukać pociechy w igraszkach i psotach.
Kiedy ją dręczy okrutne cierpienie,
zabawą, sądzę, przygasza płomienie.
Obym mógł z tobą jak ona się bawić
i ulgę smutnej mojej duszy sprawić!

свернуть