Hoe verhoudt een journalistiek portret zich tot een kunstportret? Zit ook bij een journalistiek portret de hand van de maker ‘in het doek’? Hoe zie je dat? Gaat het om waarheid of schoonheid? Op welke manier kunnen die twee samengaan? In de tentoonstelling Onder Hollandse helden gaan 25 journalistieke portretten van Frénk van der Linden (1957) vanaf 14 oktober 2017 in de Fundatie Zwolle een dialoog aan met beeldende kunstportretten (schilderijen, tekeningen, foto’s). De tentoonstelling opent op de dag dat Van der Linden 60 jaar wordt.
Van der Linden streeft ernaar het bestaande beeld van zijn gesprekspartners, uiteenlopend van Freddy Heineken tot Anouk, een nieuwe dimensie te geven. Tegelijkertijd beseft hij dat een portret een momentopname is en tot op grote hoogte wordt gekleurd door de bril waarmee de maker kijkt. De tentoonstelling in de Fundatie is dus een ode aan het portretgenre, maar ook een relativering ervan.
De carrière van Frénk van der Linden begint in 1981 met een geruchtmakend interview met Joseph Luns, toenmalig secretaris-generaal van de NAVO. Daarna volgen enkele duizenden interviews. Al snel wordt hij één van de meest gewaardeerde en ook gevreesde interviewers van Nederland. Hij weet door een buitengewoon sterke psychologische antenne, research en een grote technische finesse veel – volgens sommigen té veel – los te krijgen van zijn gesprekspartners. ‘Van der Linden is de gelijke geworden van legendarische interviewers als Bibeb en Ischa Meijer’, schreef de Volkskrant al in 1999.
