XVI əsrdə yaşamış dahi Azərbaycan şairi Məhəmməd Fizulinin yazdığı "Məni candan usandırdı" qəzəli:
Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı?
Fələklər yandı ahimdən, muradım şəmi yanmazmı?
Qəmu bimarinə canan dəvayi-dərd edər ehsan.
Neçin qılmaz mənə dərman, məni bimari sanmazmı?
Qəmim pünhan tutardım mən, dedilər yarə qıl rövşən
Desəm, o bivəfa bilməm, inanarmı, inanmazmı?
Şəbi-hicran yanar canım, tökər qan çeşmi-giryanım
Oyadar xəlqi əfğanım, qara bəxtim oyanmazmı?
Güli-rüxsarinə qarşı gözümdən qanlı axar su,
Həbibim, fəsli-güldür bu, axar sular bulanmazmı?
Degildim mən sənə mail, sən etdin əqlimi zail,
Mənə tən eyləyən qafil səni görcək utanmazmı?
Füzuli rindü şeydadır, həmişə xəlqə rüsvadır,
Sorun kim, bu nə sevdadır, bu sevdadan usanmazmı?
Qəzəl, Günel Əlizadə tərəfindən oxunmuşdur.
Məhəmməd Füzuli - Məni candan usandırdı qəzəli
Теги
Mahammad FizuliFizuliQezelPoeziyaShairlerDahi Shairler16ci eslerin poeziyasi16ci esrlermeni candan usandirdimeni candan usandirdi qezelfizuli haqqindaфизулиМахаммад ФизулиМани джандан усандырдыВеликие поэтыпоезияЛейли Маджнунleyli macnunfizuli leyli ve mecnunAzerbaycan shairleriAzerbaycan sheirleriromantik sheirlersheirler musiqiylesheirlerin sozlerifizuli meni candan usandirdi qezelinin sozleri