Z obawy przed prowokującymi wpisami, ograniczyliśmy możliwość dodawania komentarzy, ponieważ mogłoby to skutkować zamknięciem kanału. Przepraszamy :)
Ukraińska współpraca z nazistowskimi Niemcami miała miejsce podczas okupacji terenów współczesnej Ukrainy przez nazistowskie Niemcy podczas II wojny światowej. Doszło do niej zarówno w Distrikt Galizien – jednostce administracyjnej Generalnego Gubernatorstwa, jak i w Reichskommissariat Ukraina, a więc na ziemiach południowo-wschodniej II Rzeczypospolitej Polskiej, jak i Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Sowieckiej.
Ukraińcy, którzy współpracowali z niemieckimi okupantami, robili to na różne sposoby, w tym: uczestnicząc w lokalnej administracji, w szeregach niemieckiej policji pomocniczej, Schutzmannschaft, w niemieckim wojsku i służąc jako strażnicy obozów koncentracyjnych. 30 czerwca 1941 r. o godzinie 4.30 nad ranem, jako pierwsza zwarta jednostka (wcześniej, o 2.30 weszły niemieckie patrole) wkroczył do Lwowa niemiecko-ukraiński batalion „Nachtigall”, zajmując bez oporu sowieckiego ratusz, Sobór św. Jura i lwowskie więzienia. Pod jego osłoną przemówił jeden z liderów OUN-B Jarosław Stećko, przekazując pozdrowienia od Stepana Bandery i wzywając od oddania czci poległym. Następnie odczytał “Akt odnowienia Państwa Ukraińskiego”. Akt ten ogłaszał utworzenie przez OUN-B „z woli narodu ukraińskiego” państwa ukraińskiego, zapowiadał tworzenie tymczasowej władzy na ziemiach zachodnioukraińskich, która podporządkuje się przyszłemu rządowi w Kijowie. Zapowiadał także ścisłą współpracę, w tym militarną, tworzonego państwa z III Rzeszą oraz wzywał naród ukraiński do walki z Sowietami. Zaraz po ogłoszeniu Aktu rozpoczęto formowanie rządu z premierem Jarosławem Stećko, z siedzibą we Lwowie.
Brak zrozumienia okupanta niemieckiego dla dążeń niepodległościowych nie przeszkadzał wielu Ukraińcom wstępować do kolejnych oddziałów wojskowych i paramilitarnych oraz zasilać administracji. Do końca 1942 r. w samym Reichskommissariat Ukraina SS zatrudniało 238 tys Ukraińców i tylko 15 tys. Niemców. Jednostki kolaboracyjne ochoczo pomagały od początku w Holokauście, począwszy od spontanicznego pogromu we Lwowie zaraz po wejściu Niemców, skończywszy na likwidacji gett oraz eksterminacji ludności żydowskiej. Również ok. 5 tys. ukraińskich żołnierzy Armii Czerwonej zapisało się na szkolenie SS w specjalnym obozie szkoleniowym w Trawnikach , aby pomóc w tzw. ostatecznym rozwiązaniu.
Osobną sprawą był udział UPA i niekiedy formacji bezpośrednio podległych Niemcom jak np. 14 Dywizja Grenadierów Waffen SS (SS-Galizien) w ludobójstwie na polskiej ludności, zbiorczo określanym jako rzeź wołyńska.
Gdy klęska Niemiec była coraz bardziej oczywista, władze III Rzeszy zwolniły więzionych nacjonalistów ukraińskich. Ostatecznie powołano Ukraiński Komitet Narodowy – strukturę ukonstytuowaną 17 marca 1945 r. w Weimarze, oficjalnie uznaną wyłącznie przez III Rzeszę za jedyną suwerenną reprezentację narodu Ukrainy – z prawami eksterytorialnymi, prawem wydawania aktów i dokumentów, prawem zwierzchnictwa nad Ukraińską Armią Narodową pod sztandarem i symbolami narodowymi Ukrainy i prawem organizacji jej jednostek z indywidualnych ochotników i oddziałów ukraińskich sformowanych do tej pory po stronie niemieckiej. Gen. Pawło Szandruk rozpoczął natomiast wydobywanie jednostek ukraińskich spod komendy niemieckiej i wcielanie ich w skład Ukraińskiej Armii Narodowej. Po rozpoczęciu w połowie kwietnia 1945 r. berlińskiej ofensywy Armii Czerwonej jedyne biuro UKN w Berlinie zostało zlikwidowane (pracownicy zostali zwolnieni i ewakuowali się do Bawarii) zaś sam Komitet zakończył jakąkolwiek działalność. Po opuszczeniu frontu wschodniego w Czechach i Austrii zwarte oddziały UAN poddały się 7 maja 1945 r. wojskom brytyjskim i amerykańskim.
................................................................
Widoczny na poniższym nagraniu Otto Wächter (gubernator dystryktów krakowskiego i Dystryktu Galicja Generalnego Gubernatorstwa) był zwolennikiem utworzenia przy współudziale nacjonalistów ukraińskich (Andrij Melnyk) złożonej z ochotników ukraińskich 14 Dywizji Grenadierów SS (SS-Galizien). W dniu 28 kwietnia 1943 r. wziął udział we Lwowie w uroczystościach inaugurujących powstanie dywizji. Stronę ukraińską reprezentował Wołodymyr Kubijowycz. Uroczystości odbyły się w katedrze św. Jura. Odprawiono nabożeństwo, które celebrował ks. biskup Josyf Slipyj, a kazanie wygłosił ks. mitrat Wasyl Łaba. Podczas uroczystości obecne były również władze niemieckie.
![](https://i.ytimg.com/vi/l6QHYcf6QwY/maxresdefault.jpg)