ما در سخن بزرگان گلچینی از زیباترین و شنیدنی ترین سخنان بزرگان را برای شما جمع آوری و به تصویر میکشیم
اگر این محتوا براتون جذاب بود ، لطف کنید و با عضویت در کانال و لایک کردن کارها ما رو در این مسیر حمایت کنید
همچنین نظراتتون رو هم برای ما بنویسید
سخن بزرگان
#انگیزشی
#سخن_بزرگان
#نقل_قول
#درس_زندگی

«سنکا» که اصالتی اسپانیایی داشت، نام خود را در مهم ترین حلقه های سیاسی «رُم» در قرن نخست پس از میلاد مسیح مطرح کرد. او پس از نزاعی با همسر امپراتور «کلادیوس»، به مدت یک دهه به جزیره ی «کُرسیکا» در فرانسه تبعید شد، اما پس از مدتی اجازه ی بازگشت به «رُم» را پیدا کرد تا وظیفه ی تعلیم و تربیت پسری جوان را بر عهده بگیرد که بعدها به امپراتور «نرون» تبدیل شد.
دو نگاه متفاوت درباره ی زندگی شخصی «سنکا» وجود دارد: نگاه اول، او را فردی ریاکار در نظر می گیرد که از زندگی ساده سخن می گفت و فضائل اخلاقی را ترویج می کرد اما در نهان، به ثروت اندوزی می پرداخت و در مقابل جنایت های غیر قابل تصور حکومت ساکت می ماند. طبق نگاه دوم اما، «سنکا» تمام تلاشش را کرد تا رفتارهای افراطیِ «نرونِ» جوان را کنترل کند اما وقتی فهمید که این کار فایده ای ندارد، هر چه که می توانست انجام داد تا خود را از این وضعیت دور کند و تا حد ممکن، از زندگی عمومی و حرفه ای خود فاصله بگیرد. به هر ترتیب، توطئه ای علیه «نرون» به طریقی به «سنکا» ارتباط داده شد و نیروهای حکومت او را به خودکشی مجبور کردند؛ رویدادی که با جزئیات تمام توسط تاریخ نگار رومی، «تاسیتوس»، توصیف شده است.

«سنکا» علاوه بر مشارکت در دنیای سیاست، فیلسوف نیز بود و خود را پیرو فلسفه ی «رواقی گری» در نظر می گرفت. فلسفه برای «سنکا» بیش از هر چیز دیگر، منبعی از هدایت برای چگونه زیستن بود و تأملات فلسفی او در بیشتر موارد به مسائلی از زندگی روزمره می پردازد که انسان ها در دوران مدرن نیز با آن مواجه هستند. «سنکا» به عنوان یک فیلسوف «رواقی»، خود را با مکتبی از فلسفه هماهنگ کرد که در زمان حیات او نیز، صدها سال از عمر آن می گذشت. این مکتب توسط «زنون رواقی» در شهر «آتن» و در سال 300 قبل از میلاد به وجود آمده بود. متأسفانه، تمام آثار «زنون» و پیروان آتنی او اکنون از دست رفته، به همین خاطر، آثار «سنکا» در واقع قدیمی ترین مجموعه آثاری هستند که از یک فیلسوف «رواقی» باقی مانده است. «سنکا» همچنین، در مورد برخی موضوعات از جمله تئوری مهم «رواقیون» درباره ی عواطف انسان، منبعی ارزشمند از اطلاعات به حساب می آید. او برخلاف تشریحات خشک و رسمی بسیاری از فیلسوفان پیش از خود، تلاش می کند به شکلی ساده و آشکار، معنا و چگونگی یک زندگی «رواقی» را به تصویر بکشد—هم چالش های آن را و هم فواید آن.





چرا از طبیعت شکایت می کنیم؟ او مهربانانه عمل می کند. ‌حیات، طولانی است اگر بدانید که چگونه از آن ‌بهره ببرید. ‌اما شخصی به طمعی سیری ناپذیر گرفتار می شود و دیگری به فداکاری پرزحمتی برای وظایفی بی فایده. ‌یک نفر در مسکرات غوطه ور می شود، ‌دیگری به تنبلی فراوان. ‌شخصی در جاه طلبی های سیاسی پیچیده فرو می رود و همیشه در بند ‌قضاوت دیگران است. ‌دیگری به امید سود با سراسیمگی ‌تمام خشکی ها ‌‌و دریاها را به حرص تجارت زیر پا می گذارد. ‌عده ای ‌‌از زندگی نظامی در رنج هستند، ‌همیشه در پی آنند که خطری بر دیگری وارد کنند و یا بیمناک ‌ورود خطری بر خودشان هستند. ‌برخی طوق بندگی بی مزد و مواجبِ جلب توجه دیگران را بر گردن انداخته اند. ‌بسیاری خود را مشغول پیگیری دارایی دیگران و شکایت از کاستی اموال خود نموده اند. بسیاری در پی هیچ مقصد و هدف ثابتی نیستند، ‌بلکه در امواج برنامه های دمادم هر متلونِ بی ثباتی که هیچگاه از خویشتن راضی نیست، ‌متلاطم می شوند. ‌برخی هیچ هدفی برای مسیر زندگانی خود ندارند و مرگ به هنگام خمیازه کشیدن ناشی از رخوت، ‌آن ها ‌‌در بر می گیرد.‌ به این دلیل است که نمی توانم تردیدی در حقیقت بزرگترینِ شعرا داشته باشم که سروده است: «ما در قِسم اندکی از حیات، ‌زندگی می کنیم.»—از کتاب «در باب عمر فانی»

свернуть