SZKAPLERZ MOJĄ ZBROJĄ
"Przyjmij ten szkaplerz. On będzie znakiem zbawienia, ochroną w niebezpieczeństwie i obietnicą pokoju. Ktokolwiek więc umrze, nosząc ten szkaplerz, nie zazna ognia piekielnego".
- Matka Boża z Góry Karmel do św. Szymona Stocka w dniu 16 lipca 1251 r.
Szkaplerz ma potrójne znaczenie:
- Jest znakiem naszej katolickiej wiary, przez który stajemy się dziećmi i sługami Maryi.
- Jest znakiem naszej miłości do Matki Chrystusa, która jest również naszą Matką.
- Jest znakiem opieki Niepokalanej, która czuwa nad swoimi dziećmi i sługami.
Macierzyństwo Maryi nie jest ograniczone tylko do katolików, ale rozciąga się na wszystkich ludzi. Tak wiele cudów i nawróceń pociągnęło właśnie niekatolików do praktykowania nabożeństwa szkaplerza.
Pan Jezus nauczył nasz modlitwy „Ojcze nasz”, zaś Najświętsza Panienka pouczyła nas czym jest szkaplerz. Jest on modlitwą, Matka Boża pociąga nas w kierunku Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Dobrą praktyką jest trzymanie szkaplerza w dłoni, kiedy zwracamy się do Niej. Modlitwa zanoszona w ten sposób staje się modlitwą doskonałą i niezawodną, szczególnie wtedy, gdy nadchodzą pokusy i najbardziej potrzebujemy potężnego wstawiennictwa Matki Bożej.
Demon jest bezradny, gdy noszący szkaplerz stawia czoło pokusie spokojną modlitwą, uciekając się do Maryi.
„Jeśli polecisz się mi, nie spotka cię żadne niebezpieczeństwo” –Matka Boża do bł. Alaina de la Roche.
Szkaplerz przynosi pomoc zależnie od dyspozycji tego, który go nosi. Pierwszy przyjęty szkaplerz musi być nałożony przez kapłana, każdy kolejny możemy nałożyć samodzielnie.
Szkaplerz musi być uszyty z brązowej wełny, kolor tasiemki łączącej wełnę jest bez znaczenia, naszywki z obrazkami lub podpisy nie są konieczne. Przyjmując go należy pamiętać, że nie wygląd ma znaczenie, lecz noszenie go przynosi owoce.
Przywileje dla osób noszących szkaplerz:
- zwyczajny: ten, kto nosi szkaplerz nałożony przez kapłana i umrze w szkaplerzu, nie trafi do piekła.
- sobotni: osobom noszącym szkaplerz Matka Boża obiecała, że wyprowadzi ich z czyśćca w pierwszą sobotę po ich śmierci; jednak muszą spełnić trzy warunki:
I. złożenie prośby do kapłana o nałożenie szkaplerza i stałe noszenie go z nabożeństwem; nazwisko przyjmującego szkaplerz kapłan zapisuje w specjalnej księdze.
II. Trwanie w czystości stosownej do swego stanu, unikanie wszystkich grzechów przeciw VI i IX przykazaniu.
III. Codzienne odmawianie modlitwy nałożonej przez kapłana w trakcie przyjmowania szkaplerza (Małe Oficjum, 1 cześć różańca świętego, 1 dziesiątka różańca świętego lub inne modlitwy ku czci Najświętszej Maryi Panny).
Krótka Historia szkaplerza.
Dnia 16 lipca 1251 roku Szymon Stock, przełożony generalny zakonu karmelitanów, zwraca się w żarliwej modlitwie do Najświętszej Dziewicy-Kwiatu z Góry Karmel, o pomoc dla siebie i całego zakonu. Następnie ukazuje się mu otoczona niezliczonymi zastępami aniołów Najświętsza Dziewica, trzymająca w dłoniach szkaplerz i mówiąc: „To będzie przywilej dla ciebie i dla wszystkich karmelitów: ktokolwiek umrze tym odziany (tj. szkaplerzem) nie zazna ognia piekielnego”. Noszenie szkaplerza, tak jak odmawianie różańca, jest dla nas znakiem łaski Bożej.
Przywilej sobotni został objawiony przez Matkę Bożą papieżowi Janowi XXII i ogłoszony bullą papieską Sacratissimo Uti Culmine w 1322 r. Stolica apostolska definitywnie zatwierdziła go dopiero w 1908 r. za pontyfikatu św. Piusa X.
Papież Benedykt XV udzielił odpustu za każde ucałowanie szkaplerza (jest to odpust cząstkowy).
„Szkaplerz, różaniec i Cudowny Medalik – to są trzy rzeczy, które sama Niepokalana raczyła ofiarować dla zbawienia ludzkości”
- św. Maksymilian Kolbe, Grodno, czerwiec 1925
„Noś go z nabożeństwem i wytrwałością” – zwraca się Niepokalana do każdej duszy. „To mój płaszcz. Odziać się nim to zapewnić sobie życie wieczne”.
Źródło: Folder „Brązowy Szkaplerz” wyd. Militia Immaculatae Rycerstwo Niepokalanej Tradycyjnej Obserwancji.
