«Արթնացա՞վ ցեղը` ժողովուրդը կարելիություն է ստանում կուրծք տալու ամենամեծ վտանգներին և հաղթահարում ամենածանր փորձությունները, որովհետև այդ վիճակում նա իրենից ներկայացնում է մի հավաքական հոգի` ինքն իր մեջ ազատագրված, ամբողջացած ու հաղթական»:
ԳԱՐԵԳԻՆ ՆԺԴԵՀ
Կատարում է`Մկրտիչ Մկրտչյանը(Մակիչ),
Հատվածը`Վարդան Ստեփանյանի(Դուշման) 30 ամյակին նվիրված հուշ-երեկոյից.
(09.03.1996թ.)
___________
Մենք պետք է կռվենք և ո՛չ լաց լինենք,
Ազգի կորուստը զենքով ետ խլե՛նք,
Այսքան դառնացինք, ո՞վ է լսողը,
Մեզ ի՞նչ շահ բերեց արցունքի ծովը։
Այլևս չլանք և ո՛չ լաց լինենք,
Կրակված սրտով մեր գործը վարե՛նք,
Անվեհեր քաջին այս է պատկանում,
Միշտ ազատ կռվել կռվի լայն դաշտում։
Մոլի է և երկչոտ թշամին թող լա,
Երբ հայ քաջի դեմ կռվի դուրս գուքա,
Մենք վախեցող չենք մահից – տանջանքից,
Եվ ոչ ալ թուրքի դաժան գնդակից։
Ամոթ այն հոր, որ չի մղում որդուն,
Որ ազգի սիրույն նա թափե արյուն,
Ամոթ այն հային և բյուր նախատիք,
Որ ազգի սիրույն չի գործում բարիք։
