VURULDU
ORADA ANLADIM..
Munzur dağlarına çıkmışken "Vuruldu" yu söylemeden inmek olmazdı. 28 yıl önce Munzurlardan inip daha zorlu bir hayata karışmıştım.
Döndüm dolaştım, çaldım söyledim, isyan ettim, yanında durdum bütün ezilenlerin...
İçime işleyen Munzur dağlarının sesiydi hiç azalmayan ve o ses çağırıyordu beni, gitmem lazımdı. Gün o gündü. Toplanıp bir ziyarete gider gibi tırmandık adım adım çıktık huzuruna...
Zirveye vardığımızda, esas zirvenin aslında her insanın kendi içinde olduğunu anladım. O güne kadar aslında beklediğimizin bu olduğunu orada fark ettim.
"Vuruldu" geldi tam göğüs kafesime konan bir kuş oldu. Avazım çıktığı kadar insana degil dağa, tasa, kurda, kuşa bağıra bağıra söyledim.
Bugün hayatta olmayan onlarca arkadaşımın yüzü suyu hürmetine kainata söyler gibi söyledim. Gök üstümüzden hiç ayrılmadı.
28 yıl aradan sonra çıktığım o zirveden aşağı inerken adım adım dağın, bugün hayatta olmayan arkadaşlarım için söylediğim bu şarkıyı orada söylememi istediğini düşündüm, bunu orada anladım.
