Δόξα στον Πόνο!

Σ'αυτόν η αγάπη προσφέρει
το ποτήρι του αίματος μας.
Σ'αυτόν το πνεύμα σωριάζει
τα άστρα που τρύγησε απο
τους ουράνιους κήπους.
Γι'αυτόν ανοίγει τα φτερά της
η πεταλούδα της ωραίας μας στιγμής.
Γι'αυτόν ανθίζουν οι κρίνοι των κυμμάτων
στο αλέτρι της πλώρης.

Δόξα στον Πόνο.!

Γι'αυτόν απ'το δέντρο της ζωής μας
πέφτουν αργά αργά τα χρυσά φύλλα
της πείρας και της υποταγής.
Τον Ήλιο σκλαβώνουν
οι ζωγράφοι και διηγούνται τα έργα του.
Στα χιόνια των μαρμάρων κατοικούν
οι ευγενικές του μορφές.
Στη Σιωπή ανθίζουν οι αιώνιες ιδέες του.

Δόξα στον Πόνο που σε σπάραξε
Μητέρα των θλιμμένων.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου



Στίχοι: Κώστας Βάρναλης -
Μουσική: Λουκάς Θάνου -
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης ~



Πού να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.

Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό

Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις

Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ' την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν

свернуть