Παρότι ο αμανές φαίνεται να έχει τουρκότροπο μουσικό χαρακτήρα, πλείστοι έγκυροι ανατολιστές και μουσικοκριτικοί υποστηρίζουν ότι, αν και καλλιεργήθηκε από τους Τούρκους και άλλους λαούς της Ανατολής, φέρεται να έχει την αρχή και την επίδραση της Βυζαντινής μουσικής και συγκεκριμένα του ήχου που λέγεται "βαρύς" και ανήκει στο εναρμόνιο γένος. Παρόμοια χαρακτηριστικά με τους αμανέδες βρίσκουμε στους βαρείς και μακρόσυρτους επαναλαμβανόμενους ήχους όπως το χριστιανικό ψαλτικό «τεριρέμ».
Η λέξη αμάν, σύμφωνα με την άποψη ορισμένων προέρχεται από τις Ελληνικές λέξεις : Αχ μάνα = Α μάνα = Αμάν . Ορισμένοι επίσης θεωρούν ότι η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ρήμα μανέρω που σημαίνει εκφέρω ήχο θλιβερό, ολοφυρμό ή αλλιώς ερωτική θρηνωδία. Η ελληνική καταγωγή της λέξης ενισχύεται και από το γεγονός ότι, ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1937, είχε απαγορεύσει τον αμανέ ως (ξενόφερτων) και ως (κατάλοιπων της Γκιαουροκρατίας είς την Μ. Ασίαν)
