ən azından bilirsən,
bilirsən ki, yoxdu yol-
ayrılıqlar gələndən yolluğundan çıxdı yol..
çıxdı harasa getdi,
gözləyirsən.. qayıtmır,
özləyirsən..qayıtmır
gedənlərin dalınca daha kimsə su atmır.
amma suyun yerinə göz yaşları səpən var,
ağrını məlhəm kimi yarasına təpən var.
yaralar da sağalmır,
yaralar çiçək açır..
bəs niyə çiçəkləri yaralar göyçək açır
qapını da qəfildən bir qərib külək açır-
külək adam aldadır.
döyükürsən, baxırsan
-bəs bu külək hardadı.
ən azından bilirsən..
bilirsən..yaraların gülündə neçə rəng var,
bilirsən..umudların külündə necə rəng var..
və..qapını açmağa nə yaxşı ki, külək var
