در دوران سیاه رضاخان انتخاباتی برگزار می‌شد که به معنای واقعی کلمه فرمایشی و نمایشی بود.
به‌عنوان نمونه تیمور تاش طی بخشنامه‌ای محرمانه در تاریخ 23خرداد1309 به حکام ایالات سراسر کشور بخشنامه‌ای در خصوص نحوه برگزاری انتخابات دوره هشتم مجلس شورای ملی ارسال کرد.
در این بخشنامه آمده است:
«طبق اوامر ملوکانه...لزوماً اعلام می‌دارد طبق صورتی که ارسال گردیده است باید جدیت لازمه به عمل آید که این اشخاص جهت مجلس انتخاب شوند.»
در ادامه بخشنامه تأکید شده است:
«اعلی‌حضرت اقدس شهریاری علاقمند هستند که باید [این] اشخاص ...به هر قیمتی باشد انتخاب شوند...در صورتی که جهت انجام این مأموریت را ندارید، از تاریخ ملاحظه حکم تا 48ساعت از خدمت استعفا دهید.»
این تنها یک سند از اسناد تقلب سازمان‌یافته در دوران پهلوی اول بود. برای مطالعه تفصیلی به فصلنامه تخصصی پانزده خرداد، شماره 66-65، مقاله «انتخابات در دوران سیاه حکومت رضاخان» مراجعه کنید.
در دوران جمهوری اسلامی به‌دلیل ساختار انتخابات و حضور مردم و نمایندگان نامزدهای انتخاباتی در بخش رأی‌گیری، نظارت بر رأی‌گیری و رأی‌شماری امکان تقلب مؤثر وجود ندارد.
در ادوار مختلف انتخابات به‌ویژه سال 1388 بازندگان انتخاباتی ادعای تقلب داشتند اما در برابر مطالبه رسمی و مردمی برای ارائه اسناد هیچ‌گاه پاسخ‌گو نبودند و به صرف تکرار اتهامات اکتفا کردند و از ارائه یک برگ سند برای اثبات تقلب گسترده و مؤثر ناتوان ماندند.
منبع:
«انتخابات در دوران سیاه حکومت رضاخان» ، فصلنامه تخصصی پانزده خرداد، شماره66-65.
