Ο Βατοπαιδινός Χορός - Η γ’ ωδή του Κανόνος μετά της Καταβασίας Μεγάλου Σαββάτου, Ήχος πλάγιος του β’

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η Κτίσις κατιδούσα, εν τώ Κρανίω κρεμάμενον, θάμβει πολλώ συνείχετο. Ουκ έστιν άγιος πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα.

Σύμβολα τής ταφής σου, παρέδειξας τάς Οράσεις πληθύνας, νύν δέ τά κρύφιά σου, θεανδρικώς διετράνωσας, καί τοίς εν Άδη Δέσποτα, ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσιν.

Ήπλωσας τάς παλάμας, καί ήνωσας τά τό πρίν διεστώτα, καταστολή δέ Σώτερ, τή εν σινδόνι καί μνήματι, πεπεδημένους έλυσας. Ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζοντας.

Μνήματι καί σφραγίσιν, αχώρητε συνεσχέθης βουλήσει, καί γάρ τήν δύναμίν σου, ταίς ενεργείαις εγνώρισας, θεουργικώς τοίς μέλπουσιν, ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε φιλάνθρωπε.

Καταβασία
Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η Κτίσις κατιδούσα, εν τώ Κρανίω κρεμάμενον, θάμβει πολλώ συνείχετο. Ουκ έστιν άγιος πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα.

свернуть