Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς οργανικούς σκοπούς της δημοτικής μας μουσικής παράδοσης. «Ο Ήλιος». Χαρακτηρίζεται από διαχρονικότητα, λεβέντικο ρυθμό και εν γένει τυγχάνει πανελλαδικής εμβέλειας. Το άκουσμά του, γεννά μνήμες και γλυκές θύμησες στους παλαιότερους, τότε που τα γλέντια λάμβαναν χώρα στα σκέτα χωρίς μικροφωνική υποστήριξη. Πόσες και πόσες, άλλωστε, γενιές μερακλήδων δεν εκφράστηκαν μέσα από τούτον τον υπέροχο σκοπό!
Στη συγκεκριμένη εξαιρετική και συνάμα παραδοσιακή εκτέλεση ( φυσικός ήχος και παραδοσιακά όργανα ), έχουμε τον δεξιοτέχνη Νίκο Τζουκόπουλο. Έναν καλλιτέχνη που με το χαρακτηριστικό μουσικό του ύφος, μας χαρίζει αυτή την όμορφη εκδοχή, σημαδεύοντας τον σκοπό με το δικό του στίγμα.
Αξίζει, δε, να σημειωθεί πως ο συγκεκριμένος οργανικός σκοπός συνοδεύεται και από λόγια κατά τόπους.
«Ήλιε που βγαίνεις το πρωί, και το ντουνιά ζεσταίνεις..
'μενά γιατί μ' αρνήθηκες;
Σαν το δεντρί μαραίνομαι, σαν το κεράκι λιώνω..
εγώ για 'σένα ήλιε μου..
Μια χαραυγή, μαύρη χαραυγή, θα πέσω να πεθάνω..
κι εσύ θα παίζεις, θα γελάς..»
#Τζουκόπουλος | #Κλαρίνο | #Ήλιος
