Świt szóstego sierpnia tysiąc dziewięćset czterdzieści piątego roku przyniósł nie tylko światło nowego dnia, ale również surowy blask rzeczywistości, której ludzkość nigdy wcześniej nie doświadczyła. To był dzień, w którym użyto Małego Chłopca, bomby atomowej, która zniszczyła Hiroszimę. Znakował to makabryczny rozdział w kronikach wojny. I nie zakończyło się to tam. Trzy dni później Nagasaki doświadczyło tego samego atomowego koszmaru, kiedy zrzucono Grubego Człowieka.
Bombowiec B-dwadzieścia dziewięć Enola Gay pilotował pułkownik Paul Tibbets. Na pokładzie miał broń o tak ogromnej mocy destrukcyjnej, że w ciągu kilku sekund potrafiła unicestwić i spalić życie, redukując żyjące, oddychające miasto do bezżyciowego ruin. Prezydent Harry S Truman, człowiek, który zatwierdził zrzut, ogłosił to "najwspanialszą rzeczą w historii".
Jednakże skutki widoczne w epicentrum były dalekie od wspaniałości. Co stało się z ludźmi, którzy zostali schwyceni w promieniu wybuchu tych potwornych bomb? Atomowy piec rozpulchnił wszystko i wszystkich na swojej drodze. Mężczyźni, kobiety i dzieci zostali natychmiast spopieleni tam, gdzie stali. Ale horror nie skończył się w momencie eksplozji.
Jak J. Robert Oppenheimer, tak zwany ojciec bomby atomowej, mrożąco zacytował z Bhagavad Gita, "Teraz staję się Śmiercią, niszczycielem światów." Ale czy możemy pojąć wagę tych słów, kiedy zastanawiamy się nad natychmiastowymi i trwałymi skutkami d’la tych nieszczęsnych dusz blisko epicentrów?
Dołącz do nas, gdy zagłębimy się w ten przygnębiający rozdział ludzkiej historii i odkryjemy mroczną prawdę za śmiertelnymi cieniami Hiroszimy i Nagasaki. Witaj w dzienniku Juliusza Cezara.
Z Rąk Pionierów. Geneza Nauki Jądrowej.
W promiennym śladzie dziewiętnastego wieku, iskra zapaliła się, która na zawsze zmieniła bieg historii ludzkości: nadejście nauki jądrowej. Płomień ten zapalił się w sercu Europy, napędzany przełomową pracą kilku niezwykle zdolnych umysłów.
Wśród nich była znakomita polska naukowiec, Maria Curie. U boku swojego męża Pierre'a, w nędznych warunkach prowizorycznego laboratorium w Paryżu, Maria prowadziła nieustające badania nad tajemniczą dziedziną radioaktywności. W tysiąc osiemset dziewięćdziesiątym ósmym roku, ich żmudne wysiłki zaowocowały odkryciem dwóch nowych pierwiastków, polonu i radu, nieodwracalnie łącząc nazwisko Curie z początkiem ery atomowej.
Praca Marii miała głębokie konsekwencje. Koncepcja radioaktywności zakwestionowała długo utrzymujące się przekonanie, że pierwiastki były niezmienne, nieprzesuwalne elementy naturalnego świata. Wkład Marii nie był pozbawiony osobistych kosztów; spędziła wiele dni i nocy w bezpośredniej bliskości niebezpiecznych substancji, których szkodliwe skutki d’la zdrowia nie były wówczas w pełni zrozumiane. W swoim nieustającym dążeniu do wiedzy, Maria Curie stała się symbolem wytrwałości, uosabiając frazę, którą kiedyś słynnie ogłosiła: "Nie zauważa się tego, co zostało zrobione; można tylko zobaczyć, co pozostaje do zrobienia."
Gdy Curies zagłębiali się w rodzącą się dziedzinę radioaktywności, na scenę wkroczyła kolejna postać, której teorie stanowiłyby projekt d’la energii jądrowej i, ostatecznie, broni jądrowej. Albert Einstein, skromny urzędnik patentowy w Bernie w Szwajcarii, w tysiąc dziewięćset piątym roku przedstawił teorię, która wstrząsnęła fundamentami fizyki klasycznej - teorią szczególnej względności.
00:00 Krótka historia
1:48 Geneza Nauki Jądrowej
5:52 Powstanie nazizmu i atomowy hazard
9:36 Rozplątanie opowieści o Projekcie Manhattan
13:20 Odsłonięcie życia w Los Alamos
16:39 Test Trinity i początek nowej ery
19:45 Konferencja Poczdamska i celowniki na Hiroszimę i Nagasaki
22:57 Narodziny Małego Chłopca i Grubego Faceta
26:49 Hiroshima
30:35 Nagasaki
33:57 Kroniki Hibakusha
37:33 Echa Atomowego Spustoszenia
41:24 Nigdy nie ustające echa atomowego skutku i ich globalne fale
