«Մարդկությանը բաժանում է խաչը. բաժանում է կորստյան մատնվածների և Աստծո զորությամբ հավատացողների և փրկվողների։ Մեջտեղը ոչ մի ձևով հարմարվելու իրականություն գոյություն չունի։
Խաչի խորհուրդը սիրո մասին է, զոհաբերվող սիրո մասին․ չկա զոհողություն՝ չկա սեր, չկա սեր՝ չի կարող լինել զոհողություն:
...
Մեր օրերի նկարագիրը. համատարած տխրություն ու սիրո բացակայություն, զոհաբերության պատրանք, թշնամություն, ատելություն, ինքնադրսևորում, կեղծ քաջություն, փախուստը որպես համարձակություն ներկայացնել, հուսահատության մեծագույն առկայություն ու հայհոյանք․․․ հայհոյանքով ինքնադրսևորվել և փորձել ավելի հավատացյալ ու ավելի հայրենասեր դառնալ։ Մարդը երբեք հայհոյանքով այդպիսին չի լինի։ Հակառակը՝ հայհոյանքը սատանայի գործիք է․․․
․․․
Սա չէ՛ խաչի խորհուրդը
...
Մեր եղբայրները, զավակներն ու հայրերը իրենց կյանքն ընծայեցին սիրելու պատճառով... Եթե այդ սիրո առկայությունը չլիներ, զոհարբերությունը գոյություն չէր ունենա և մենք ազգովին ոչնչացած կլինեինք։

Այսօր հոգով ենք ոչնչացած, որովհետև այդ սիրո և զոհաբերության արժեքն ու գնահատականը ո՛չ տվել ենք, ո՛չ էլ պատկերացնում ենք:

Շատ հաճախ մենք կարող ենք միայն խոսքով գնահատել դա կամ գնահատելու պատրանքն անել՝ չհասկանալով, թե ինչպիսի մեծագույն ընծայում է դա, ինչպիսի զոհասեղան է դա։
Այդ զոհասեղանը մինչև այսօր էլ շարունակվում է։ Ով ի՞նչ է դնում այդ զոհասեղանին, ինչպե՞ս է մարդը չափում իրեն , ինչպե՞ս է հարաբերվում հավիտենապես բացված այդ զոհասեղանի հետ, առջև և վրա։

Մեր հիշողությունը շատ կարճ է, և դեռ փորձում են ավելի կարճացնել այն, որպեսզի չտեսնենք մեր շուրջը, մեզ հետ ապրող մեր մայրերին, քույրերին, հայրերին, զավակներին, ընտանիքներին, ովքեր իրենց տնից ընծայաբերում են կատարել իմ և ձեր կյանքերի համար։ Չտեսնենք իրենց, չնկատենք իրենց, որովհետև այդ իրականության առջև դժվար է ինքդ քեզ տեսնել, համեմատել և հասկանալ, թե դու ով ես և ով է կանգնած դիմացդ և ինչ է տեղի ունեցել:
...
Ոչ ոք չի ուզում սողացող զեռունի կյանք ունենալ, բայց գործողություններն այլ բանի մասին են վկայում։ Միայն ցանկություն ունենալը բավարար չէ ասելու՝ ինչ որակի կյանք ունես։ Գործերն ու արարքներն են անխոս կերպով վկայում այն մասին, թե ինչպիսի կյանք ես ընտրել դու:
...
Երբ նայում ենք խաչին, տեսնում ենք երկրի վրա ամուր կանգնած, բայց անընդհատ դեպի երկինք, դեպի վերինը, արժեքները, բացարձակը ձգտող իրականություն։ Քրիստոնյայի կյանքն էլ այդպես է՝ ձգտում, հարատև շարժում։ Խաչի վերին թևը մեզ խոսում է դրա մասին։

Խաչի տարածվող թևերը քրիստոնյայի պատկերն է՝ գրկող, տարածությունն ու ժամանակը իրենով դարձնող, ձեռքերն ու սիրտը լայն տարածած՝ ընդունելու բոլոր նրանց, ովքեր հոգու, մարմնի կամ հոգու տկարության մեջ են, հուսահատության ու հուսալքության մեջ են, կյանքի ճանապարհ չեն տեսնում, ովքեր մոլորվել են այս կամ այն պատճառներով։ Այդ բոլորին գրկելու և սիրո մեջ ներառելու խորհուրդն է կրում այն։
...
Խաչվերացի, Սուրբ Խաչի խորհրդով մենք, որպես քրիստոսյաններ և քրիստոնյաներ, առաջինն ենք կոչված այդ մթնոլորտը մաքրելու որպես սիրո քարոզիչներ և ապրողներ այդ սիրո մեջ։
Առավել ևս մեր անորոշ ապագայի ու անհասկանալի ներկայի մեջ լինելու այն որոշակիության և հասկանալիության առանցքը, որի կարիքն ամեն մարդ ունի այսօր։ Գտնվելու հավատացողների շարքում և ոչ թե կորստյան մատնվողների, և այդ հավատացողների շարքը ավելացնել նրանցով, ովքեր այսօր կորստյան մատնվելու ընթացքի մեջ են գտնվում» - Բագրատ եպիսկոպոս Գալստանյան (Տավուշեցի):

Դիլիջանի Սուրբ Խաչ եկեղեցի
12.09.2021
#ԲագրատՍրբազան #ՍուրբԽաչ #Դիլիջան #Տավուշ #ՏաՀույս

свернуть