Մի գյուղում մի դյուրագրգիռ ու ջղային երիտասարդ էր ապրում, ով չէր կարողանում տիրապետել իր անձին: Նա ամեն մի բանից արագ բոբոքվում էր ու բարկանում: Եվ ահա մի օր հայրը նրան դաստիարակելու համար իրեն տվեց մեխերով լեցուն մի պարկ ու ասաց. «ամեն անգամ երբ չկարողանաս բարկությունդ զսպել, ցանկապատի փայտի վրա մի հատ մեխ խփի»:

Առաջի օրը մի քանի տասնյակ մեխեր խփվեցին: Բայց օրերի ու շաբաթների հետ մեխերի քանակը կրճատվեց ու երիտասարդ հասկացավ, որ ավելի լավ է իր զայրույթը զսպի քան թէ ցանկապատի վրա մեխեր խփի: Նա աստիճանաբար սովորեց խոնարհվել: Նրա բնավորությունը դարձավ ավելի հեզ և ահա եկավ այն սպասված օրը, որ նա օրվա ընթացքում ոչ մի անգամ չկորցրեց իր ինքնատիրապետումը: Նա այդ մասին պատմեց իր հորը ու հայրը հիմա էլ ասաց, որ ամեն մի օր երբ տղան կկարողանա տիրապետել սեփական անձին ու զսպել իր զայրույթը, ապա կարող է մի հատ մեխ հետ հանել ցանկապատի փայտից:

Ամիսներ անցան: Տղան աշխատում էր իրեն ինչքան հնարավոր է շատ զսպել, որովհետև սկսեց հասկանալ, որ ավելի լավ է իր զայուրթը տիրապետի քանի թէ ցանկապատի փայտին մեխեր խփի ու հանի: Վերջապես եկավ այն օրը, երբ նա կարողացավ հորն ասել որ բոլոր խփած մեխերն արդեն դուրս էին քաշված:

Հայրը ուրախացավ, բռնեց տղայի ձեռքից ու տարավ ցանկապատի մոտ:

«Տեսնու՞մ ես մեխերի տեղերը», հարցրեց հայրը՝ ցույց տալով դուրս քաշված մեխերի ծակերը: «Ամեն անգամ երբ մենք վիրավորում ենք մարդկանց, դրանք վերք են թողնում նրանց սրտերում: Պետք չէ մարդկանց վիրավորել: Այլ պետք է զայուրյթը զսպել ու համբերություն սովորել: Իսկ եթե մի տեղ էլ վիրավորել ես, ապա պետք է զղջալ, շուտափույթ ներողություն խնդրել ու վերականգնել հարաբերությունը»:

(Սիրելի բարեկամներ, բաժանորդագրվեք այս ալիքին առաջիկա զրույցների համար: Եկեք միասին տարածենք Ավետարանը: Եթե ցանկանաք օգնել, կարող էք նվիրաբերել այստեղ [ Ссылка ] որպեսզի Աստուծո Խոսքը կարողանանք ավելի շատ մարդկանց հասցնել):

свернуть