κοίτα πως έχει
σα περπατάς ανέμελος κι ο κόσμος γύρω τρέχει
η ανάσα γίνεται ένα με καπνό στην ασφυξία
πεθαίνεις μα δε βρήκες κάποια ουσία
σημασία στο πριν και στο ποτέ
χρόνο δεν έχουμε να βρούμε τη χαμένη μας ζωντάνια
σκάρτα πλάνα, ελπίδες που πιάστηκαν σε τσιγάρα και άδεια μπουκάλια στοίβες
όνειρα που ζωγραφίσανε σελίδες
είναι λίγες οι στιγμές μας αδελφέ μου κι είδες πιο καλά την άγρια πλευρά
την άσπλαχνη πλειοψηφία, το κενό μας αποκτάει παρουσία
μια στεγνή αλήθεια έμεινε
ξεφτίζουμε, αίμα φτύνουμε κι ακόμα χτίζουμε και αναπνέουμε
στολισαν την απάτη με ψευδώνυμο και πρόσωπο γυναίκας
την ασπάστηκα, τυφλός προσκυνητής στη γη της μέκκας
όσο το όραμα της Λάμιας έτρεφε φόβο τις νύχτες μου
που οι φρίκες μετατρέπονταν σε ήχους
σειρήνες και λυκοκραυγές σε μέρες δίχως ίχνος ανθρωπιάς, παραπατάς, ψέμα θα φας
και αποξένωση, πακέτο στο πακέτο, έχει πανικό για φέτος αρκετό και πάτο άπατο
πιστεύεις σε θεό ή σε διάβολο, για σένα κράτα το
στο δίνω γι'αυτό άναφτο, κάνε σινιάλο κι έρχομαι
οι φρίκες πάνε κι έρχονται
αντέχουμε μα τρέχουμε από δίπλα απ'το γκρεμό
κι είναι κοινό το μυστικό
ντουμάνια έκφραση και χρώμα απ' τον υπόγειο σταθμό, απ'τον υπόγειο σταθμό..

свернуть