...Püşk atıldı. Hər qəbiləyə hansı hissənin düşdüyü bəlli oldu. Amma burada gözlənilməz bir olayla da qarşılaşdılar. Kim Kəbədən bir daş qoparmaq istəyirdisə, oradakı oyuqların içindən bir ilan çıxıb işə mane olurdu. Bu hal qarşısında isə Kəbəni yenidən bərpa etmək mümkünsüz idi. Bunu görən qəbilə üzvləri Allaha dua etməyə başladılar. Bu zaman ağ rəngli nəhəng bir quş qəflətən şığıyaraq ən qorxulu ilanı Kəbədən çıxarıb Hiyad dağına atdı. Adamlar "Allah da istəyir ki, biz Kəbəni yenidən tikək" deyə sevinclə qışqırdılar. Beləliklə, iş başlandı. Qəbilələr paylarına düşən yerləri İbrahim Əleyhissəlamın qoyduğu təmələ qədər söküb yenidən hörməyə başladılar. Bünövrə daşları yaşıl rəngdəydi, adına "İbrahim özülü" deyirdilər. Adamlar fikirləşdilər ki, əgər binəyə balta ilə zərbə vursalar, bütün Məkkə zəlzələyə düşmüş kimi titrəyəcək. Ən böyük daşlardan birinin üstündə qədim Suriya dilində heç kimin oxuya bilmədiyi yazı vardı. Nəhayət, bir yəhudi gəlib həmin yazını oxudu. Daşda yazılmışdı: "Mən Bəkkə hökmdarı Allaham. Bəkkəni yerlə, göylə, Ayla, ulduzlarla bir gündə yaratmışam. Əmrimlə onun sakinlərini sadiq mələklər əhatə edib. Ətrafdakı iki dağ durduqca bunlar da duracaq. Sudan və süddən qida alan bu sakinlər qoy şad və xoşbəxt olsunlar!"
Səbuhi Rəhimlinin təqdimatında növbəti hekayət...

свернуть