Ακολουθηστε μας και στην σελιδα μας :
[ Ссылка ]
Όλοι οι στίχοι :
[ Ссылка ]
Καντε και κανα subscribe ομως,τσαμπα ειναι!
Άυλος:
Κρυμμένος πίσω από σελίδες, μυθοπλαστικές παγίδες
όνειρα ψυχρά, νεκρόφωτα που λάμπουν στη δύση του ήλιου
άψυχες μορφές ακολουθούν τα βήματά μου
στις μέρες που ο κόσμος όλεθρο ποτίζει
συντρίμμια και φρίκη
γύρω από τη σφαίρα της τρέλας σα περιφέρομαι
ελπίζω στο τίποτα, βασισμένος σ'ελπίδες που σβήνουν
όλοι έχουν μάθει να παίρνουν, ποτέ να δίνουν
κι ό,τι παραμένει ατόφιο με φθόνο το κατακρίνουν
όσα δε νιώθεις τη μέρα, τη νύχτα σκάνε
εμμονες ιδέες, ερινύες, σκέψεις υπαρκτές κι ανύπαρκτες
λέξεις ξεθάβοντας, προβλέψεις μέλλοντος, κάνοντας χρήση
χάνοντας κάθε ουσία, έκφραση νοθεία, ευφορία, στιγμιαία αρρυθμία
κάτοικος μιας κόλασης επίγειας, πιστοί στη κοσμοθεωρία του χάους
σ' άφαντους δρόμους διαβαίνοντας σε κήπους πέτρινους
εκεί που στέρεψαν τα δάκρυα
προσηλωμένος στ'άκουσμα των τελευταίων χτύπων της καρδιάς
δε ξέρω πια αν χαίρομαι ή αν λυπάμαι
αν είναι λύτρωση ο θάνατος ή πρόκληση ζωής
η γη απλώνεται, μη ψάχνεις συνοχή μέσα απ'τα λόγια μου
απλώς γράφω γιατί μέσω των στίχων βρίσκω διαφυγή
τείνουν τα πάντα εκεί που παρεκκλίνει η λογική
Αλλοπρόσαλλος:
Είναι η παρέμβαση, εγκλωβισμένος κ υπό πίεση
συσσωρεύεις ένταση για αναγέννηση
πονάς, χορεύοντας στο κύκλο της φωτιάς
πάλι ξενυχτάς, πάλι ξεθάβεις στιγμές χαράς
μόνος κλαις, μόνος γελάς
ώρες ατέλειωτες στο κενό κοιτάς σαν παρατηρητής της παραίσθησης
μαχητής, φως στις στοές της ψυχής
παντογνώστης ουδείς, εκτός αν ο μόνος γρίφος είναι ο θάνατος
αυτό μονάχα με κάνει να ελπίζω
πως ο ήλιος εκτός από φωτεινός, είναι ο πραγματικός θεός
ένας κοινός θνητός, κάτοικος στη γη της πιθανότητας
μισοπένθιμα εμβατήρια, τι κοιτάς?
μόνος λόγος ύπαρξης της νύχτας η ανάσα πια
καταραμένη θητεία, βίος ενάρετος, βάσει προσωπικών δεδομένων
βία λεκτική, στάμπα απόγνωσης κραυγή
νεκρός σε κάποια προσεχώς προβολή
κάποιος απ'τα 07 θλιμμένα πρόσωπα μονολογεί
στα πρόθυρα ψυχής παράδοση δράματος προσφορά
εν έτη 2004 χρόνια πέτρινα, Αθήνα
πολλοί με άπειρα πρόσωπα, με κάνει να απορώ
όπως απορώ πολλές φορές για μένα
στοιχειά δεμένα, με αίμα στο τοίχο γραμμένα
σαν άτεχνη, μες στον υπόγειο με FatCap ασημένια υπογραφή
