PRAWDZIWY SABAT - SOBOTA CZY NIEDZIELA, A MOŻE ODPOWIEŹ JEST INNA?

Fragment "Siedmiu wieków kościoła" (W. M. Branham)
[ Ссылка ]

Zamów bezpłatne chrześcijańskie materiały
[ Ссылка ]

Zbór Biblijnie Wierzących Chrześcijan w Słupsku
www.poselstwo.slupsk.pl
Nabożeństwa odbywają się w niedzielę o godzinie 10.30
Miejsce zgromadzeń: Słupsk ul. Koszalińska 2a/3

CO OZNACZA SABAT I DLACZEGO BÓG POLECIŁ NAM GO PRZESTRZEGAĆ?
Sabat oznacza odpocznienie. Jest to odpoczynek po wykonanej pracy, zakończonym etapie czy też dokończonym dziele. Po raz pierwszy słyszymy o odpoczynku na początku Księgi Rodzaju.
(1) Tak zostały ukończone niebo i ziemia oraz cały ich zastęp.
(2) I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił.
(3) I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu.
Ks. Rodzaju 2:1-3
Bóg tworzył przez sześć dni, a siódmego dnia odpoczął od wszystkich swoich dzieł. Pan Bóg tworzył formy życia od najniższej do najwyższej, kiedy jednak „stworzył człowieka na swój obraz i swoje podobieństwo”, po prostu odpoczął, gdyż wszystko działało w doskonałej harmonii. Ponieważ stworzenie było doskonałe, a człowiek był koroną tego stworzenia, Bóg przekazał mu władzę nad całą ziemią, a następnie sam odpoczął. Odpoczynek czy sabat nastaje, kiedy Bóg i Jego stworzenie wchodzą w doskonałą relację, w stan doskonałej harmonii.

CZY SABAT JEST USTANOWIONY DLA CZŁOWIEKA, CZY TEŻ CZŁOWIEK DLA SABATU?
(24) Wtedy rzekli do Niego faryzeusze: Patrz! Czemu czynią w sabat to, czego czynić nie wolno?
(25) A On im rzekł: Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był w potrzebie i był głodny, on i ci, którzy z nim byli?
(26) Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, arcykapłana, i jadł chleby pokładne, które wolno spożywać tylko kapłanom, a które dał również tym, którzy z nim byli?
(27) Ponadto rzekł im: Sabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla sabatu.
(28) Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również i sabatu.
Ew. Marka 2: 24-28
Faryzeusze przyjęli zasadę, że przestrzeganie zakonu i sabatu to najwyższa forma kontaktu z Bogiem. Jezus powiedział, że „sabat jest dla człowieka, a nie człowiek dla sabatu”. Jezus Chrystus był Panem sabatu, czego faryzeusze nie dostrzegli. Oni mieli naturalny sabat, lecz przed nimi stał Ktoś większy niż ten stary cień rzeczywistego sabatu – ich Stwórca w ludzkim ciele, który ogłosił doskonały odpoczynek już na początku w Księdze Rodzaju. Miało to miejsce, zanim zostało wprowadzone prawo Mojżeszowe. Faryzeusze nie posiadali zrozumienia Bożej rzeczywistości, a przez uporczywe trzymanie się starego prawa oraz sabatu niesprawiedliwie potępiali Jezusa i Jego uczniów.
(16) Na to niektórzy faryzeusze rzekli: Człowiek ten nie jest z Boga, bo nie przestrzega sabatu; inni natomiast mówili: Jakże może człowiek grzeszny dokonywać takich cudów? I nastąpił rozłam wśród nich.
Ew. Jana 9:16
Jezus ustawicznie był posądzany o łamanie sabatu. Czy jednak nie był On właśnie wypełnieniem sabatu? Czy nie manifestował On Ojca każdego dnia tygodnia, oferując ludziom prawdziwy „odpoczynek duszy”? Nie jeden dzień w tygodniu, ale każdy dzień w zupełnej jedności z Bogiem – to był nowy wymiar, w który wielu ludzi nie potrafiło wejść. Podobnie jest i dzisiaj.

CHODZI O SOBOTĘ CZY NIEDZIELĘ? KTÓRY Z TYCH DNI JEST DNIEM PAŃSKIM?
Nie znajdujemy w Nowym Testamencie żadnego bezpośredniego nakazu, byśmy mieli przestrzegać jakiegokolwiek konkretnego dnia. Jezus zakończył stary cykl, powstając z martwych ósmego dnia i wskazując na nowy początek.

Popatrzmy, czego nas uczy Biblia o sabacie. „Albowiem ktokolwiek by wszedł do odpocznienia Jego...” To wejście w odpoczynek nie polega tylko na wejściu, ale na pozostaniu w tym odpocznieniu. Jest to wieczne odpocznienie, czego siódmy dzień jest tylko obrazem. Siedem obrazuje zupełność. Ósmy zaś dzień powraca ponownie do pierwszego dnia. Zmartwychwstanie Jezusa miało miejsce w pierwszy dzień tygodnia, dając nam wieczne Życie i wieczne odpocznienie sabatu. Widzimy więc, dlaczego Bóg nie mógł nam dać sabatu (odpocznienia) jako pewnego określonego dnia w tygodniu. Myśmy „weszli w Niego” i pozostajemy w naszym odpocznieniu, czego nie mógł uczynić Izrael, ponieważ oni mieli tylko cień rzeczywistych spraw, z których my się obecnie radujemy. Dlaczego mielibyśmy powracać do jakiegoś cienia, jeżeli mamy rzeczywistość?
„Wizja na wyspie Patmos” – William Branham

свернуть