sonte nuk po flija as andrra nuk po shihja
shpirti më tha: pi
në shtratin e vjetër i kthyer n’krahun tjetër
nuk do gjesh lumtuni
a thu çdo rrugë që di unë më çon prapë te ti
sa vera do kalojnë, sa gjatë do mbajmë mëri
sepse ti e din shumë mirë, asgjë tjetër veç t’vërtetën
hape zemrën tande t’lirë dhe asnjëherë s’do jesh më vetëm
hana, sonte është natë me hanë
gjithçka du është të të kem ty pranë
gotat shkojnë e vijnë, por kambët mbajnë
hana, hana, hanë
edhe kjo marrëzia, më ndjekë pas si hija
do që t’ngremë dolli
nata flet me vepër, unë pa gojë kam mbetur
ma jep tënden ti
