Czy jest choć jedna osoba, która nigdy nie dłubała w nosie? Myślę, że każdemu się to zdarzyło, choć jest to niehigieniczne i niebezpieczne dla nosa. Ale robić to w miejscu publicznym? Na oczach innych?
– Fuj! Nigdy nie podałbym ręki osobie, o której wiem, że dłubie w nosie. A nóż przed chwilą to robiła? Posłuchajcie piosenki o Kubie, który w nosie dłubie i się tym nie przejmuje..
Śpiew: Monika Bartkowicz -Krzysztof
Tekst i muzyka: Marek Wnukowski
Aranżacja: Dariusz Sieroń
Realizacja nagrania: Andrzej Pijanowski
Montaż: Łukasz Wawer
www.wierszykidladzieci.pl/wnukowski
„Kuba w nosie dłubie” sł. muz. Marek Wnukowski
1. Posłuchajcie o Jakubie, D,G,
Który wiecznie w nosie dłubie A,D
Gdy go spytasz : czemu dłubiesz? h,e
Odpowiada : bo tak lubię ! A7,D
2. Ledwo z łóżka rano wstanie,
Zanim jeszcze zje śniadanie,
Już do nosa wpycha palce
Już zaczyna się dłubanie
REF:
Może w nosie ma robaki? h,e,A7,D
Może tam mieszkają ptaki?
Nikt się z Kubą nie chce bawić,
Brzydzą Kuby się dzieciaki
3. Palcem kręci, wierci, stuka
Czegoś pewnie w nosie szuka?
Czasem, kiedy się zapomni,
Pcha do nosa nawet kciuka
4. Dobrych rad Kuba nie słucha
Wciąż do nosa pcha palucha
Jak tak będzie dalej dłubał
Może przepchać się do ucha...
REF:
Może w nosie…
5. Już raz, kiedyś, od dłubania
Nos mu urósł, spuchł jak bania
Później męczył się i cierpiał
Kiedy przyszło do kichania
6. Dłubać w nosie się nie brzydzi,
I się tego też nie wstydzi,
Choć się śmieją z niego wszyscy,
Każdy sobie z niego szydzi
REF:
Może w nosie…
