90-ն անց Ռիմա Գալստյանն անկեղծորեն խոստովանում է, որ ընդունել է «Երկրորդ շնչառություն» գալու իմ հրավերը, որ ասմունքի: Սկսում է դեռ ստուդիա չհասած՝ վերելակում: Ամենասիրածը Սահյանն է, առոգանությունը, ձայնի տեմբրը շեշտադրումները վկայում են, որ ասմունքելն ավելին է, քան հոբբի: Մտքումս որոշում եմ, որ անպայման եթերում էլ որոշ հատվածներ կհնչեն:

Ուրախ, դրական կին է, իր դժվար մանկության պատմությունն անգամ թեթևորեն է ներկայացնում: Վարպետ հորը երկու համագյուղացու և գյուղապետի մատնությամբ ստալինյան շրջանում տարել են, ու ինքն անհայր է մեծացել: Հոր մասին քաղցր հիշողություններ ունի, թե ինչպես էր նա առանց երաժշտական կրթություն ունենալու ջութակ նվագել, ինքն էլ փոքր աղջնակ շարունակ պար եկել: Հորից հետո իրեն տատուպապն են մեծացրել:

Ամուսինը մեծ ու միակ սերն է եղել, կարոտով է հիշում ու ակնածանքով պատմում, թե ինչ հզոր մարդ էր, հինգ զավակ են ունեցել:

«Միասին ապրել ենք 54 տարի: Ո՞նց են բաժանվում, ո՞նց են հետո ուրիշին գնում, ո՞նց կարելի է փոխել: Բոլորի մոտ էլ սխալներ պատահում են, բայց այդ սխալները ներել է պետք, հիշաչար չլինել»- կարծում է տիկին Ռիման:

Նա հպարտությամբ պատմում է, որ բոլոր զավակներն ու թոռները լավ են սովորել, իրենց ընտրած ուղղության մեջ առաջ գնացել: Միակ մտահոգությունն այն է, որ Ռուսաստանում ապրող թոռները լավ հայերեն չգիտեն, լեզուն մոր շնորհիվ է պահպանվում, հարսները ռուս են, իր հետ էլ շփումը քիչ եղավ: Ամենասիրելի թոռը Երևանում ապրող Մուշեղն է, որին անընդհատ համոզում է իր սովորեցրած բանաստեղծություններն արտասանել: Ամենասիրելիների համար տիկին Ռիման նաև բանաստեղծություններ է գրում՝ հորը, ամուսնուն, զավակներին: Երեխաներն են խրախուսում, աղջկա ջանքերով արդեն փոքրիկ գրքույկ ունի, շատ են նաև անտիպ բանաստեղծությունները:

Այսօր հանգամանքների բերումով տիկին Ռիման Ռուսաստանում է ապրում, նախկին մանկավարժը սփոփանքը երեխաների մեջ է գտնում, բակում նույնիսկ ընկերներ ունի, որ եթե մի օր չհանդիպեն, նրանք կանհանգստանան, թե ուր է Ռիմա տատիկը, խոստովանում է՝ նրանք ինձ կյանք են տալիս:

Չնայած պատկառելի տարիքին՝ բակի վարժասարքերի վրա մարզվում է, մի քանի տարի առաջ որոշել էր ֆրանսերեն սովորել, ափսոս, ուսուցիչը գնաց: Հպարտությամբ նշում է, որ ռուս հարևաններն իրեն շատ են հարգում, բոլոր հայերը պետք է արտերկրում իմանան, որ մի ամբողջ երկիր ու ժողովուրդ են ներկայացնում, իրենց ճիշտ դրսևորեն:

Որդու խորհրդով սկսել է բանաստեղծությունները կարդալուց զատ անգիր արտասանել, հիշողության խթանման լավագույն մեթոդներից է: Երբ արտասանում է, չգիտի, թե որից սկսի: Առաջարկում եմ իմ ամենասիրածը՝ Սահյան, անկեղծանում է՝ վախենում եմ մեկով չպրծնեմ: Անսալով սահյանական հանճարեղ տողերին՝ տիկին Ռիման բոլորիս խորհուրդ է տալիս հասնել լեռան գագաթին, որ օրն ուշ մթնի ու կյանքներս երկարի։

Քո ստվերն արդեն մի քանի անգամ Երկար է քո այդ երկար հասակից, Քո ստվերը քո ոտքերի տակից Քարափներին է վար երկարել և Այն հովտին է հասել, որտեղից որ դու Ճանապարհ ընկար ադամամութին Ճանապարհ ընկար, բայց դեռ չես հասնել․․․․

свернуть